Materiał i metody. Ze względu na technikę przeprowadzonej operacji, 26 pacjentów podzielono na dwie grupy: E (endoskopia) i K (technika otwarta). Oceniano zmiany pod wpływem rehabilitacji takich parametrów jak: czucie dwupunktowe opuszek palców operowanej ręki, zakresy ruchów stawów ręki, obwody stawów nadgarstkowo-promieniowego i śródręczno-paliczkowych, nasilenie dolegliwości bólowych oraz natężenie doznań subiektywnych związanych z zkn.

Wyniki. Grupy różniły się pomiędzy sobą pod względem nasilenia doznań subiektywnych – drętwienie, cierpnięcie, średnich wartości obwodów oraz zakresu czucia opuszków palców I-IV. Średnie w/w parametrów w grupie K były istotnie wyższe niż w grupie E. U pacjentów w grupie E rehabilitacja przyniosła poprawę wyrażoną zmniejszeniem dolegliwości bólowych i subiektywnych doznań, zwiększenie ruchomości w stawach ręki i powrót czucia dwupunktowego w palcach I-IV. W grupie K największe zmiany dotyczyły ruchomości w stawach ręki. Nasilenie dolegliwości bólowych uległo obniżeniu, lecz nieistotnie statystycznie. Czucie dwupunktowe wyraźnie się poprawiło, lecz wartości średnie odległości pomiędzy ramionami cyrkla Webera dla poszczególnych palców wskazywały nadal na obniżenie zdolności dyskryminacji czucia.

Wnioski:

1. Przeprowadzona rehabilitacja przyniosła wyraźną poprawę funkcjonowania ręki u pacjentów w grupach różniących się technikę operacyjną uwolnienia nerwu pośrodkowego.

2. Efektem rehabilitacji była poprawa gęstości unerwienia wyrażona zmianami czucia dwupunktowego opuszek palców operowanej ręki w obu grupach.

3. Większy postęp leczenia uzyskano u pacjentów operowanych techniką endoskopową.

Cały arytkuł - do pobrania (pdf).

 

 

• ORTOPEDIA
• ENDOSKOPIA