Dyspozytorów medycznych obowiązywać ma kanon pytań, które należy zadać zgłaszającemu zdarzenie medyczne aby zminimalizować możliwość popełnienia błędu w czasie przyjmowania zgłoszenia. Decyzję o wprowadzeniu takiego rozwiązania przyspieszyły kontrowersyjne przypadki zachowań dyspozytorów oraz śmierć 2,5 rocznej Dominiki z okolic Skierniewic, która nie otrzymała na czas pomocy lekarskiej.

Mogą, ale nie muszą
Obecnie dyspozytorzy medyczni mogą, ale nie muszą korzystać z różnych wzorców. Najczęściej bazują w swojej pracy na własnym doświadczeniu (zgodnie z ustawą muszą mieć co najmniej pięcioletni staż pracy w pogotowiu ratunkowym, w SOR, izbie przyjęć lub oddziale anestezjologii i intensywnej terapii - być ratownikami medycznymi, pielęgniarkami lub lekarzami systemu).

Resort zdrowia zadecydował, że od 1 lipca sytuacja ulegnie zmianie, nie podjął jednak jednoznacznej decyzji w sprawie standaryzacji procedur dla dyspozytorów w skali ogólnopolskiej. O wprowadzeniu konkretnych zasad będzie bowiem ostatecznie decydował dysponent. Może zatem zaistnieć sytuacja, że w każdej dyspozytorni będą one inne. Najważniejsze jednak, aby skutkowały większym bezpieczeństwem pacjentów.

W szkoleniu dyspozytorów, które miało miejsce w Katowicach, materiałem wyjściowym stał się dokument opracowywany przez kilka miesięcy dzięki wspólnej inicjatywie Związku Pracodawców Ratownictwa Medycznego SP ZOZ, Polskiej Rady Ratowników Medycznych, Polskiego Towarzystwa Pielęgniarstwa Ratunkowego i Społecznego Komitetu Ratowników Medycznych. W jego tworzeniu brali udział m.in. dyspozytorzy medyczni, ratownicy, specjaliści pielęgniarstwa ratunkowego oraz lekarze specjaliści medycyny ratunkowej.

Przy tworzeniu kanonu procedur autorzy korzystali z własnej wiedzy i doświadczeń, a także z analizy procedur obowiązujących dyspozytorów medycznych w innych krajach, w tym w USA. Algorytmy zostały jednakże przygotowane w oparciu o polskie przepisy prawa i z uwzględnieniem polskich zasad organizacji systemu ochrony zdrowia oraz warunków działania Państwowego Ratownictwa Medycznego.

Zespół pracował nad dokumentem pod przewodnictwem dr Roberta Gałązkowskiego. Wyniki jego pracy zyskały akceptację konsultanta krajowego w dziedzinie medycyny ratunkowej, konsultanta krajowego w dziedzinie pielęgniarstwa ratunkowego, Polskiego Towarzystwa Medycyny Ratunkowej, Polskiego Towarzystwa Medycyny Stanów Nagłych i Katastrof, Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych i Ministerstwa Zdrowia.