- To pytanie tak naprawdę jest do decydentów. Osobiście uważam, że duże szpitale rehabilitacyjne powinny mieć odpowiednio zabezpieczone funkcjonowanie, ponieważ rehabilitacja stoi w takich ośrodkach na bardzo wysokim poziomie.

Na pewno tam, gdzie rehabilituje się pacjentów "od zawsze" i z jakimś konkretnym problemem, robi się to lepiej niż w miejscach, gdzie chory wymagający rehabilitacji się „zdarza” lub nie było go nigdy, bo coś dopiero powstaje. Może specjalistyczne ośrodki powinny zawierać jakieś umowy ze szpitalami w sieci, by te odsyłały pacjentów do nich, a nie tworzyły odrębne oddziały?

- Jakie główne wyzwania stojące przed rehabilitacją wiążą się z procesem starzenia się społeczeństwa?
- Uważam, że w przypadku osób starszych powinno się kłaść nacisk przede wszystkim na prewencję w postaci aktywności ruchowej. Dlaczego? Bo jest ona skuteczniejsza od rehabilitacji osób np. z zaawansowanym zanikiem mięśni, demencją. Przywrócenie takiej osoby do życia w społeczeństwie jest już bardzo trudne.

Powinny być organizowane specjalne miejsca, zlokalizowane blisko domu, które pozwalałyby seniorom na „fitness” raz czy dwa razy w tygodniu. Na takie zajęcia mogliby kierować np. lekarze pierwszego kontaktu, pomóc mogliby też - w formie zabiegów - fizjoterapeuci.

Niestety obecne luki w systemie powodują, że starsi zwolennicy rehabilitacji, ale w formie różnorakich przyjemnych zabiegów refundowanych przez NFZ, pośrednio przyczyniają się do tego, że młodzi pacjenci, którzy pilnie potrzebują rehabilitacji, czekają w kolejkach.

Przykład. Pacjent 35 lat, który ma zapalenie zesztywniające stawów kręgosłupa, czeka w kolejce półtora roku. Tymczasem pani po siedemdziesiątce, nie wymagająca pilnej rehabilitacji, po raz kolejny w jednym roku korzysta z zabiegów.

- Co zatem powinno się zrobić?
- Przede wszystkim wyeliminować takie praktyki, która umożliwiają zapisywanie się do kilku kolejek jednocześnie. Obecnie skierowanie na rehabilitację może otrzymać właściwie każdy i to od siedmiu specjalistów. Sprytni pacjenci wykorzystują te luki - często bardziej dla własnego komfortu, niż z rzeczywistej potrzeby usprawnienia.