• Trafiają do nas coraz młodsi pacjenci, a przebieg choroby jest trudniejszy - załamanie stanu zdrowia przychodzi teraz bardziej nieoczekiwanie - mówi prof. Sieroń
• Płacimy za wakacyjne wyjazdy i letnie poluzowanie. Wirus zdążył zmutować i teraz jest rzeczywiście zjadliwy - dodaje specjalistka
• Jeśli chodzi o zalecenia dotyczące ograniczenia świadczeń planowych, uważam, że są one głęboko przemyślane i słuszne - ocenia prof. Sieroń

Jak mówi w rozmowie na antenie TVN24 specjalistka chorób wewnętrznych, koordynator SOR, wkroczyliśmy już w trzecią falę pandemii. - Liczba zakażeń i osób hospitalizowanych jest coraz wyższa. Mam nadzieję, że tak jak poradziliśmy sobie z tym wcześniej, tak poradzimy sobie i teraz, ale nie ma co ukrywać - jest ciężko - wskazuje.

- Podczas jesiennego szczytu zakażeń sama ciężko chorowałam, dlatego tamten okres jest w moich wspomnieniach rozmyty, ale wiem, że dzisiaj wygląda to inaczej. Trafiają do nas coraz młodsi pacjenci, a przebieg choroby jest trudniejszy - załamanie stanu zdrowia przychodzi teraz bardziej nieoczekiwanie - zaznacza.

Chorzy zostają w domu

 - Chorzy niechętnie zgłaszają się do szpitala, czekają z tym jak długo się da. Wierzą, że pobyt w domu będzie dla nich lepszy i że to im wystarczy. W ten sposób przegapiamy moment, w którym jesteśmy w stanie udzielić najbardziej skutecznej pomocy. Dlaczego pacjenci zwlekają z pojawieniem się w szpitalu? Nie chcą znaleźć się sami, bez kontaktu z bliskimi, w otoczeniu ludzi w maskach i kombinezonach. Kolejna przyczyna to utrudniony kontakt z lekarzem, bo jednak wiele przychodni nadal działa poprzez teleporady. To powoduje, że droga do szpitala wydaje się chorym skomplikowana - wyjaśnia specjalistka.

- Co powinno nas skłonić do kontaktu z lekarzem? Na pewno wysoka gorączka trwająca kilka dni, ponieważ dochodzi wówczas do odwodnienia, osłabienia i zwiększonego ryzyka powikłań zakrzepowo-zatorowych. Sygnałem alarmowym jest również sytuacja, w której chory ma np. problem z dojściem do łazienki, co dzień wcześniej nie sprawiało mu kłopotu - mówi Karolina Sieroń.

- Osoby, głównie starsze, które już zostały zaszczepione, chorują łagodniej i mają szansę na wyjście z Covid-19 obronną ręką. Ale u ludzi młodych, około 30.-40. roku życia, bez żadnych chorób współistniejących, przebieg choroby jest bardzo poważny i coraz więcej tych osób umiera. Płacimy chyba trochę za wakacyjne wyjazdy i letnie poluzowanie. Wirus zdążył zmutować i teraz jest rzeczywiście zjadliwy. Dlatego nadal ważna jest ostrożność w naszych codziennych zachowaniach, bo rezygnując z niej ryzykujemy - przekonuje prof. Karolina Sieroń.

- Ja sama czułam się dobrze, ale doszło u mnie do nagłego, dramatycznego pogorszenia stanu zdrowia. Teraz mamy chorych, którzy także czują się nieźle i w naszej ocenie są stabilni, po czym dochodzi do pogorszenia stanu klinicznego i parametrów laboratoryjnych i nie zawsze walka o życie chorego kończy się wygraną - dodaje.

Działajmy zgodnie z potrzebami

W jej ocenie nie ma raczej na razie sytuacji, w których karetki z pacjentami czekają przed szpitalami. - To kwestia logistyki. Wiemy już jak się poruszać pomiędzy dyspozytorniami, karetkami pogotowia i koordynatorem, który potrafi znaleźć miejsce w szpitalu. Mamy także, po przekształceniu innych oddziałów, więcej miejsc dla pacjentów covidowych - podkreśla.

- Jeśli natomiast chodzi o zalecenia NFZ dotyczące ograniczenia świadczeń planowych, uważam, że są one głęboko przemyślane i słuszne. Należy zachować elastyczność w kwestii przeznaczania łóżek dla chorych z Covid-19 i dla pacjentów niecovidowych. Trzeba działać zgodnie z potrzebami - ocenia.

- Pamiętajmy ponadto, że pacjentów covidowych jest bardzo dużo i wielu z nich jest nie tylko zakażonych koronawirusem, ale ma także inne, poważne problemy zdrowotne. Taki chory może mieć udar, zawał, może wymagać ostrej interwencji chirurgicznej w obrębie jamy brzusznej. Takim pacjentem trzeba się zająć, ale na przystosowanym do tego oddziale. Z drugiej strony są ludzie z takimi samymi problemami, ale bez Covid-19, jednak nie da się ustalić ''na sztywno'' liczby łóżek dla jednych i dla drugich. Te proporcje muszą się zmieniać - wyjaśnia specjalistka.

- Mamy wprawdzie szpitale tymczasowe, które działają coraz lepiej i w sposób coraz bardziej zsynchronizowany, ale potrzebują one coraz więcej personelu, a ten jest przesuwany z jednego miejsca do drugiego. I to jest problem. Same łóżka nie wystarczą - mówi profesor Sieroń.

Podobał się artykuł? Podziel się!