Jak czytamy w piśmie Polskiego Towarzystwa Stwardnienia Rozsianego „dużym krokiem naprzód była decyzja o zniesieniu w lipcu 2014 roku ograniczenia czasowego (≤ 5 lat) refundacji terapii lekami immunomodulującymi w programie leczenia stwardnienia rozsianego oraz umożliwienie automatycznego przenoszenia młodszych pacjentów po ukończeniu 18. roku życia z klinik pediatrycznych do ośrodków leczących dorosłych. Niewątpliwie działania te wykluczyły przerywanie leczenia z powodów czysto administracyjnych”.

Jako dobre rozwiązania Stowarzyszenie przyjęło także decyzje o refundacji terapii lekami I linii dla pacjentów poniżej 12. roku życia, a także gwarancję kontynuacji leczenia, bez potrzeby ponownej kwalifikacji, dla kobiet z SM, które przerwały terapię ze względu na ciążę. Te modyfikacje udało się wprowadzić dopiero od 1 maja b.r.

"Niestety mimo ww. zmian w sprawie wyrównania i ułatwienia dostępu do leczenia i rehabilitacji jest jeszcze wiele do zrobienia. Po pierwsze należy urealnić kryteria refundacyjne, by chorzy mieli szanse włączenia do programów lekowych. Co więcej, program leczenia stwardnienia rozsianego jest realizowany nierównomiernie przez poszczególne oddziały NFZ, co prowadzi to tego, że w wielu rejonach Polski chorzy czekają na włączenie do programu w długich, niekiedy ponad rocznych kolejkach" - czytamy w liście otwartym.

Dodatkowo, w przypadku SM nie możemy mówić o jednym, uniwersalnym rozwiązaniu terapeutycznym dla każdego pacjenta. Dostępność do leków najnowszej generacji to kolejny problem chorych z SM w naszym kraju. Polscy pacjenci najpóźniej w całej Europie otrzymują dostęp do innowacyjnych leków refundowanych.

Te wszystkie kwestie, zdaniem Stowarzyszenia, należałoby jak najszybciej rozwiązać.

Więcej: www.ptsr.org.pl

Podobał się artykuł? Podziel się!