Materiał i metody
Materiał kliniczny stanowiło 80 dzieci, u których wykonano pierwotny zabieg naprawczy splotu
ramiennego (neuroliza zewnętrzna, neuroliza wewnętrzna, rekonstrukcja szwem bez pośrednim, rekonstrukcja z wszczepami, rekonstrukcja pozaanatomiczna wewnątrzsplotowa, rekonstrukcja pozaanatomiczna pozasplotowa). U 31 dzieci wykonano dodatkowo 39 zabiegów tenomioplastycznych.

W oparciu o powszechnie uznane skale oceny dokonano u 70 dzieci analizy wyników leczenia operacyjnego w różnych typach uszkodzeń.

Wyniki
W wyniku przeprowadzonego leczenia operacyjnego u wszystkich dzieci z uszkodzeniami górnymi uzyskano dobrą i bardzo dobrą funkcję stawu ramiennego i łokciowego. W uszkodzeniach górno-środkowych dobrą i bardzo dobrą funkcję stawu ramiennego obserwowano w 61,5%, a dobrą funkcję stawu łokciowego w 76,9% przypadków.

U dzieci z uszkodzeniami całkowitymi dobrą funkcję stawu ramiennego uzyskano w 51,2%, a dobrą funkcję stawu łokciowego w 61% przypadków. W grupie uszkodzeń całkowitych użyteczną funkcję ręki uzyskano w 53,6% przypadków.

Wnioski
1. Interwencja operacyjna może być wskazana w każdym typie lokalizacyjnym uszkodzenia splotu ramiennego. Najczęściej jest ona jednak nie zbędna w uszkodzeniach całkowitych i górno-środkowych.

2. Uzyskiwane wyniki leczenia operacyjnego zależą od rozległości uszkodzenia splotu ramiennego. Najbardziej korzystne rokowniczo są izolowane uszkodzenia części górnej splotu ramiennego.

Cały tekst: Jerzy Gosk, Roman Rutowski, Maciej Urban, Roman Wiącek, Piotr Mazurek, Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja, 2011; 5(6); Vol. 13, 457-468 - załączony w formacie pdf.

• ORTOPEDIA DZIECIĘCA