Zaburzenie przekaźnictwa sygnału w komórkach ośrodkowego układu nerwowego generowane przez insulinę może prowadzić do wystąpienia zaburzeń poznawczych charakterystycznych dla tej choroby.

Celem naukowców z Geriatric Research, Education, and Clinical Center, Seattle, USA, była ocena wpływu donosowego podawania insuliny na przebieg choroby Alzheimera. Do realizacji badania autorzy wykorzystali donosową metodę podawania aktywnych związków takich, jak hormony i czynniki wzrostu, do nosa pozwalającą na dystrybucję leku do ośrodkowego układu nerwowego z pominięciem bariery krew-mózg. Co ciekawe, takie podanie insuliny powoduje zmianę parametrów EEG w ciągu kilkunastu minut, wskazując na aktywne jej oddziaływanie w ośrodkowym układzie nerwowym.  

Do badania włączono 104 pacjentów z chorobą Alzheimera - u 40 uczestników stwierdzono wczesny etap choroby, zaś u 64 zaburzenia funkcji poznawczych średniego stopnia. Pacjentów podzielono na 3 grupy: chorym z pierwszej grupy podawano insulinę donosowo w dawce dobowej 20IU, chorzy z drugiej grupy dostawali 40 IU insuliny. Grupę kontrolną stanowili pacjenci przyjmujący placebo. Insulinę przyjmowano przez 4 miesiące.

W grupie chorych przyjmujących insulinę dawce 20 IU/dobę odnotowano poprawę w zakresie pamięci opóźnionej. Ci chorzy przypominali sobie więcej szczegółowych informacji, niż chorzy przyjmujący placebo. Jednak u pacjentów, którym podawano insulinę w dawce 40 IU/dobę takiej poprawy nie stwierdzono.

W obu grupach przyjmujących donosowo insulinę przez 4 miesiące umiejętność radzenia sobie z codziennymi czynnościami odzwierciedlona w wynikach testu DSRS nie uległa pogorszeniu, natomiast w zakresie zdolności poznawczych odnotowano poprawę w porównaniu z grupą przyjmującą placebo.

Co więcej, spadek w wychwycie glukozy i jej utylizacji był w czasie przyjmowania leku mniej zaznaczony w porównaniu z osobami przyjmującymi placebo. Dodatkowo badanie pozytonowej tomografii emisyjnej (PET) wykazało w grupie przyjmującej insulinę zwiększoną integralność metaboliczną w obszarze przedklinka, jak również w korze czołowej o potylicznej.

Receptory dla insuliny można znaleźć w hipokampie, czołowej korze mózgowej oraz w błonie komórkowej połączeń synaptycznych, gdzie biorą udział w procesie synaptogenezy oraz synaptycznej przebudowy. Działanie insuliny w tych obszarach ułatwia utylizację glukozy i zachodzenie procesów pamięciowych.

Autorzy badania konkludują, że podawanie insuliny drogą donosową pacjentom z chorobą Alzheimera przyczyniło się nie tylko do zachowania zdolności poznawczych, ale również zahamowało utratę integralności metabolizmu glukozy w ośrodkowym układzie nerwowym. Co równie ważne, 4-miesięczna terapia nie wiązała się wystąpieniem efektów ubocznych.

Oprac.: dr n. med. Maciej Chałubiński

http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21911655
Arch Neurol. 2012 Jan;69(1):29-38. Epub 2011 Sep 12.
Intranasal insulin therapy for Alzheimer disease and amnestic mild cognitive impairment: a pilot clinical trial.



 

Materiał chroniony prawem autorskim - zasady przedruków określa regulamin.