Im bardziej zaawansowane stadium choroby, tym wyższe są koszty leczenia -  wskazują eksperci w raporcie „Medycyna laboratoryjna w Polsce - efektywność kosztowa”, przygotowanego przez firmę doradczą Deloitte we współpracy z Izbą Producentów i Dystrybutorów Diagnostyki Laboratoryjnej (IPDDL).

Raport prezentuje wyniki ponad dwuletnich prac. - Zawiera analizę diagnostyki laboratoryjnej dla pięciu chorób, a dla dwóch z nich prezentuje modele ekonometryczne i analizę efektywności kosztowej - mówi Andrzej Banaszkiewicz, prezes Izby Producentów i Dystrybutorów Diagnostyki Laboratoryjnej.

Do analizy wybrano choroby, w których laboratoryjne badania diagnostyczne mają duże znaczenie na etapie wykrywania i monitorowania postępów leczenia (ryzyko chorób układu krążenia, WZW typu B i C, zakażenia górnych dróg oddechowych, przewlekła choroba nerek, cukrzyca).

Choć w latach 2014-15 tempo wzrostu wydatków na wyroby medyczne do diagnostyki laboratoryjnej i samokontroli (IVD) uległo w Polsce wyraźnemu przyspieszeniu, to ich poziom (8,5 euro/per capita) należy do najniższych w Europie. Małe wydatki odzwierciedlają niski poziom rozwoju Polski na tle innych krajów.

Dane z Czech wskazują na znacznie bardziej intensywne wykorzystywanie badań laboratoryjnych w diagnostyce i leczeniu wybranych chorób. I tak, częstotliwość badań ryzyka schorzeń sercowo-naczyniowych na tysiąc ubezpieczonych jest 2-3-krotnie wyższa niż w Polsce. Oznaczeń ALT i HBsAg (badania wątroby i zakażenia wątroby wirusem HBV) na tysiąc ubezpieczonych wykonuje się tam 4-5-krotnie więcej niż w Polsce. W Czechach wymaz z antybiogramem przeprowadza się niemal u każdego chorego, bez względu na wiek i charakter infekcji, a to oznacza ponad tysiąc badań na tysiąc zakażeń gardła i migdałków, podczas gdy w Polsce wskaźnik ten wynosi jedynie 70.

Z raportu wynika, że w Polsce największe deficyty w badaniach laboratoryjnych występują w diagnozowaniu zagrożenia chorobami układu krążenia (m.in. oznaczanie lipidogramu), potencjalnie zarażonych żółtaczką typu B i C, którzy powinni być wychwytywani w placówkach POZ, w monitorowaniu leczenia cukrzycy w POZ za pomocą hemoglobiny glikowanej, czy osób z chorobami nerek.

Im bardziej zaawansowane stadium choroby, tym koszty leczenia pacjenta są wyższe. Jak wynika z analizy zawartej w raporcie średni roczny koszt leczenia chorego na przewlekłą chorobę nerek (PCHN) w I-III stadium wynosi 120-138 zł w porównaniu do 1 937 zł w IV stadium i 35 799 zł w V stadium (prawie 300-krotna różnica pomiędzy I a V stadium).

To oznacza, że dla efektywności systemu służby zdrowia bardziej opłacalne jest wykrywanie i leczenie chorób w ich wczesnym stadium rozwoju. Eksperci Deloitte udowodnili, że im większa liczba badań, tym choroba diagnozowana jest we wcześniejszych stanach generujących niższe koszty leczenia - wzrost liczby badań kreatyniny w powiązaniu z albuminą o 25 proc. prowadziłby do powstawania oszczędności dla NFZ z tytułu leczenia PCHN rzędu 93-197 mln zł rocznie od 10. roku.

W przypadku cukrzycy analiza efektywności kosztowej dowiodła, że przy zwiększeniu liczby badań glukozy o 25 proc., oszczędności NFZ z tytułu kosztów leczenia cukrzycy rosłyby stopniowo w ciągu 6 lat do blisko 0,5 mld zł rocznie.

Zdaniem specjalistów niezbędne są zmiany systemowe, które w większym stopniu motywowałyby personel medyczny do systematycznego stosowania diagnostyki prewencyjnej, zwłaszcza w ośrodkach POZ.

- Przejście z medycyny naprawczej do systemowych działań profilaktycznych jest kluczem do poprawy efektywnego wykorzystywania nakładów na ochronę zdrowia - przekonuje Józef L. Jakubiec, dyrektor Izby Producentów i Dystrybutorów Diagnostyki Laboratoryjnej.

 

Materiał chroniony prawem autorskim - zasady przedruków określa regulamin.

• PROFILAKTYKA
• RAPORT
• DIAGNOSTYKA LABORATORYJNA