Na początku lipca były już wiceminister zdrowia Zbigniew Król zapowiedział, że wraz z początkiem nowego roku szkolnego rozpocznie się wdrażanie nowego modelu psychiatrii dzieci i młodzieży. Wizja tego modelu znalazła odzwierciedlenie w projekcie rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień, który został poddany konsultacjom społecznym 11 lipca. Nad projektem zmian specjalny zespół pracował ponad dwa lata.

Najłatwiej leczyć tam, gdzie pacjent mieszka
Jak wyjaśnia dr Barbara Remberk, konsultant krajowy w dziedzinie psychiatrii dziecięcej, nowy model opieki psychiatrycznej jest zupełnym przeciwieństwem tego, co w psychiatrii dziecięcej mamy obecnie.

- Dziś dziecko czy nastolatek, jeśli ma jakiś problem natury psychicznej zwykle w pierwszej kolejności zgłasza się do lekarza psychiatry albo po prostu do szpitala. Trafia do szpitala już w skrajnie trudnej sytuacji zdrowotnej - po próbie samobójczej, samookaleczeniu. Z jednej strony winę za ten stan rzeczy ponosi dramatyczny brak kadr. Polska pod względem psychiatrów dziecięcych znajduje się na szarym końcu krajów Unii Europejskiej. Z drugiej zaś strony, system polskiej opieki zdrowotnej został postawiony na głowie - twierdzi dr Remberk.

Co to oznacza? - Otóż założyliśmy, że pacjent z określonymi problemami musi zawsze trafić do specjalisty. W efekcie oczekuje on miesiącami w kolejce do eksperta, w tym wypadku psychiatry dziecięcego. Tymczasem jego stan zdrowia się pogarsza. Model, w którym na pierwszej linii pomocy dzieciom z różnego rodzaju dysfunkcjami, jest psychiatra, to najdroższy model opieki - zaznacza konsultant krajowy.

I dodaje. - W Polsce mamy obecnie jedynie 436 czynnych zawodowo psychiatrów dziecięcych. Dzieci natomiast jest ok. 7 mln. Z tej grupy nieco poniżej 10 proc. czyli ok. 600 tys. potrzebuje w jakimś okresie swojego życia pomocy psychologiczno-psychiatrycznej. Nie jest możliwe, aby jeden psychiatra dziecięcy pomógł ponad tysiącu potrzebujących dzieci.

Przekonuje, że nowy projekt jest przeciwieństwem dotychczasowej opieki. Zakłada on utworzenie ośrodków o trzech stopniach referencyjności. Pierwszy poziom to opieka psychologiczna i psychoterapeutyczna dla dzieci i młodzieży skoncentrowana na pracy w środowisku pacjenta. Drugi to środowiskowe centra zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży. Trzeci poziom to ośrodki wysokospecjalistycznej całodobowej opieki psychiatrycznej z całodobowymi szpitalnymi świadczeniami psychiatrycznymi i izbą przyjęć.