Wysokie dawki glukosteroidów (GC) mogą upośledzać oś przysadka –podwzgórze – nadnercza nawet długo po zaprzestaniu ich podawania. Występująca supresja w skrajnych przypadkach może prowadzić do ostrej niewydolności nadnerczy z odwodnieniem, obniżenia ciśnienia krwi, hipoglikemii oraz zaburzeń nastroju wywołanych przez stres -  a te, w przypadku nie właściwego postępowania, mogą stanowić zagrożenie życia.

U dzieci z ALL GC stanowią część postępowania leczniczego i u nich też często występują ciężkie i potencjalnie zagrażające życiu zakażenia.  Autorzy ocenili funkcję nadnerczy u 96 dzieci z ALL leczonych pomiędzy 2000 a 2007 rokiem w Uniwersyteckim Szpitalu w Kopenhadze.

Po zakończeniu podaży GC w indukcji remisji podawano dawkę substytucyjną hydrokortyzonu (10mg/m2/24h) aż do uzyskania właściwej (założonej) odpowiedzi  po podaniu ACTH. U 67% dzieci z ALL pierwszy wykonane badanie wykazywało niewydolność nadnerczy.

W wykonanej analizie wieloczynnikowej (nie uwzględniając grupy ryzyka) średni czas od zakończenia indukcji do osiągnięcia właściwej wydolności nadnerczy wynosił 8,5 miesiąca. Ponadto pacjenci z prekursorowi B-ALL mieli znamiennie dłuższy czas supresji nadnerczowej niż pacjenci z T-ALL.

Jednym z najczęstszych powikłań stosowanego leczenia u dzieci  z ALL są infekcji tym samym pojawia się pytanie czy u każdego z nich u którego występuje niewydolność nadnerczy powinno się stosować terapię substytucyjną hydrokortyzonem.

2-3 % dzieci z ALL umiera w pierwszej remisji choroby, większość z powodu zakażenia. Stąd tym samym ryzyko największe ryzyko występuje w pierwszych 6 miesiącach leczenia kiedy niewydolność nadnerczy jest największa. Zgodnie z tym podanie leczenia substytucyjnego hydrokortyzonem potencjalnie mogłoby zmniejszyć ryzyko przełomu nadnerczowego w odniesieniu do ciężkości zakażenia a nie zmniejszając ich częstości.

Jednocześnie nie jest znany wpływ podawania hydrokortyzonu (substytucyjnego) na wrażliwość  in vivo komórek białaczkowych. Możliwe, że taka substytucja może wywoływać selekcję komórek białaczkowych.

W podsumowaniu, wysokie dawki GC u dzieci z ALL często wywołują niewydolność nadnerczy, która może trwać  przez 8,5 miesiąca lub dłużej. U dzieci z ALL często występują zakażenia stanowiące stan zagrożenia życia oraz stany stresu.

Ocena wydolności nadnerczy powinna być wykonywana rutynowo, a przypadku niewydolności w trakcie stanu stresu należy rozważyć ciągłe podawanie substytucyjne  pamiętając jednak  o możliwości wpływu podawanych w dawkach terapeutycznych GC na zmianę wrażliwość klonu komórek białaczkowych.

Więcej: http://hematoonkologia.pl

• BIAŁACZKA