Zaburzenia odżywiania to duży problem we współczesnym społeczeństwie. Zalicza się do nich jadłowstręt psychiczny, czyli anoreksję oraz bulimię, czyli żarłoczność psychiczną. Młodzi ludzie chcą wzorować się na lansowanych w mediach szczupłych modelkach czy aktorkach, ale coraz częściej u podstaw anoreksji leżą też problemy rodzinne - mówi PAP lekarz psychiatra Anna Zdanowicz.

Według Anny Zdanowicz, psychiatry z poradni Medsolver, do tej pory uważano, że anoreksja występuje u ok. 1 proc. młodzieży w Polsce i u mniej niż 1 proc. osób dorosłych. Obecnie szacuje się, że z anoreksją zmaga się już mniej więcej 2 proc. młodzieży. Natomiast bulimia występuje w przypadku ok. 1-1,5 proc. młodzieży i osób dorosłych.

- Wzrost tych wartości spowodowany jest stawianiem coraz wyższych oczekiwań wobec samego siebie, chęci dorównania innym osobom, przede wszystkim popularnym w mediach szczupłym modelkom czy aktorkom - powiedziała PAP Zdanowicz.

Anoreksja pojawia się także w związku z problemami rodzinnymi. W przypadku młodych ludzi często bowiem kontrola jedzenia, czy jego ograniczanie jest jedyną rzeczą, na którą mają wpływ, kiedy rodzice się kłócą, czy rozwodzą, albo występują inne trudności w rodzinie.

- Jeżeli w rodzinie pojawia się konflikt dziecko czuje, że nie poświęca się mu wystarczająco dużo uwagi. Rodzice dużo czasu spędzają na kłótniach, jest dużo negatywnej energii w domu. Dziecko nie czuje, żeby miało jakikolwiek wpływ na tę sytuację a jedzenie jest często jedynym czynnikiem, które ono samo z siebie może kontrolować - dodała psychiatra. Często młodzi ludzie uważają, że tylko w ten sposób mogą skutecznie zwrócić na siebie uwagę rodziców.

Zdaniem psychiatry jedynym skutecznym leczeniem takich osób jest terapia rodzin. - Fakt, że ta młoda osoba nie je, nie jest tylko jej problem. Jest to problem tej całej rodziny i cała rodzina musi poddać się leczeniu - dodała.

Przypomniała, że jadłowstręt psychiczny polega na tym, że człowiek celowo ogranicza spożywane posiłki. Jednocześnie pojawia się spaczony obraz własnej osoby i chory ciągle uważa, że jest za gruby i nieatrakcyjny. Często takie osoby katują się także na siłowniach, uprawiając wyczerpujące ćwiczenia fizyczne.

Zdaniem ekspertki, niepokojące wartości, na które rodzice czy partnerzy powinni zwrócić uwagę to: celowe ograniczanie przez pacjenta masy ciała o 15 proc. poniżej oczekiwanej wartości, albo jeśli spadek masy ciała nastąpił wskutek choroby, czy kryzysu, a pacjent po opanowaniu sytuacji dąży do tego, żeby masa ciała nie wrosła.