Geny czynnika VIII i IX zlokalizowane są na chromosomie X, z tego powodu chorują na ogół mężczyźni. Wyjątkowo rzadko hemofilia A lub B rozwija się u kobiet: jeśli obydwa geny są defektywne; jeśli jest tylko jeden chromosom X (np. w zespole Turnera) lub jeśli normalny chromosom jest skrajnie nieaktywny (np. z powodu lyonizacji). Opisano wiele różnych mutacji w genie czynnika VIII.

Chociaż większość pacjentów z hemofilią ma chorobę w rodzinie, to jednak w około 1/3 przypadków mutacja pojawia się spontanicznie. Objawy kliniczne hemofilii zależą od stopnia niedoboru czynnika krzepnięcia.

Najcięższa manifestacja kliniczna
choroby występuje przy poziomie niedoborowych czynników krzepnięcia poniżej 1 %, umiarkowane objawy skazy pojawiają się w postaci umiarkowanej (poziom cz. VIII lub IX pomiędzy 1 a 5%), łagodnie przebiega skaza z poziomami czynników krzepnięcia powyżej 5%.

Najwyższy koszt leczenia hemofilii generowany jest przez pacjentów z postacią ciężką. Hemofilię A i B rozpoznać można już po urodzeniu, chociaż z reguły nie obserwuje się jej objawów przez pierwszych kilka tygodni lub nawet kilka miesięcy. Pacjenci z postacią umiarkowaną i łagodną mogą nie mieć żadnych krwawień dopóki nie dojdzie u nich do poważnego zranienia, urazu lub zabiegu chirurgicznego.

Pacjenci z postacią ciężką na ogół miewają pierwsze krwawienia w wieku od 1 do 2 lat, kiedy nasila się aktywność fizyczna. Powtarzające się wylewy do stawów stanowią klasyczny objaw ciężkiej hemofilii, prowadząc do rozwoju artropatii hemofilowej i inwalidztwa pacjentów. Najczęściej nawracające wylewy dotyczą dużych stawów: kolan, łokci i stawów skokowych.

Deformacja stawów spowodowana przewlekłą artropatią hemofilową jest bardzo trudna do leczenia. Z czasem prowadzi do choroby degeneracyjnej stawów, osteoartrozy i tworzenia wyrośli kostnych. Niezbędne są wtedy skomplikowane zabiegi chirurgiczne polepszające jakość życia.

Z powodu przewlekłego zapalenia błony maziowej stawów dochodzi do kumulacji płynu w przestrzeni stawowej, przerostu błony maziowej ale również do zaników mięśniowych. Uszkodzenie dużych stawów może być bardzo problematyczne, chociażby destrukcja stawu łokciowego może być przyczyną ucisku nerwu łokciowego i neurologicznych komplikacji.