Samorządowcy sądzą, że położone w dużych ośrodkach towarzystwa nie spełnią oczekiwanej przez nich roli partnera w dochodzeniu do sprawnej i relatywnie taniej służby zdrowia. Boją się, że utracą wpływ na zarządzanie tymi jednostkami oraz uprawiany przez nie sposób gospodarowania środkami, ponieważ ich wielkość, umiejscowienie i zakres działania uczyni je niezależnymi od samorządów gminnych i powiatowych.

Obawy dotyczą szczególnie przyszłości szpitali powiatowych oraz dostępności do ambulatoryjnej opieki specjalistycznej –  zadań o charakterze ponadgminnym, za których wykonanie odpowiadają powiaty.

Starostowie przypominają, że kosztem wielu wyrzeczeń i ograniczenia innych zadań została przeprowadzona restrukturyzacja wielu placówek.  Niektóre szpitale zamknięto, ograniczono zatrudnienie, zmniejszono liczbę oddziałów i łóżek. Powiaty poniosły konsekwencje finansowe i polityczne niepopularnych działań, bo w znikomym tylko stopniu korzystały ze wsparcia rządowego.

Dziś obawiają się, że wszystko to zostanie zniweczone, jeśli towarzystwo będzie oddalone o kilkaset kilometrów.  Oceniają, że zamierzona reforma prowadzi do centralizacji i anonimowości w zarządzaniu środkami ubezpieczeń zdrowotnych. Nie mają bowiem wątpliwości, że w pierwszej kolejności dostęp do środków uzyskają wysokospecjalistyczne kliniki i szpitale wojewódzkie właściwe dla siedziby towarzystwa.

Szpitale i poradnie w powiatach i gminach czeka kolejne ograniczenie działalności, co jest równoznaczne z ograniczeniem bliskiego dostępu do świadczeń medycznych dla mieszkańców - uważa Konwent Starostów i Wicestarostów Województwa Lubuskiego.

- Jesteśmy zdania, że podział administracyjny kraju z 1998 roku jest jedynie odpowiedni dla alokacji tak ważnych społecznie centrów decyzyjnych i finansowych - ocenia Marek Cieślak, starosta żarski, przewodniczący Konwentu. - Opowiadamy się za utworzeniem 16 samodzielnych towarzystw dysponujących składką zdrowotną zdeklarowanych członków – mieszkańców poszczególnych województw.