Leczenie gorsze od choroby
Oceniając efekty terapii, pacjenci często biorą pod uwagę czynniki nie medyczne. Przeprowadzono badanie, w którym pytano lekarza, pielęgniarkę i pacjenta, jak postrzegają przypadek chorego, przed którym pozostało ledwie kilka miesięcy. Dla lekarza 3 miesiące to niewiele, pielęgniarka jest skłonna uznać walkę chorego do końca mimo świadomości niepowodzenia terapii.

Sam pacjent patrzy na to z innej perspektywy - chce doczekać narodzin wnuczki. Jednak w przypadku takiej terapii nikt nie myśli o jakości życia.

W dużej mierze ten element związany jest z bezpieczeństwem terapii i ograniczeniem działania jej skutków ubocznych. Toksyczność i ciężkie działania niepożądane leków mogą powodować, że leczenie było gorsze niż sama choroba. Następowało pogorszenie jakości życia, co przejawiało się m.in. ograniczeniem fizycznego i psychicznego funkcjonowania, zniechęceniem, wykluczeniem z aktywności i kontaktów społecznych, depresją, rozdrażnieniem, poczuciem winy, paniką i wzrostem zależności od innych.

W kontekście pojawiania się terapii wydłużających przeżycie w chorobach onkologicznych, i lekarze, i pacjenci zwracają większą uwagę na ten element. Z perspektywy pacjentów, komfort i jakość życia są ważne nawet w przypadku tych chorych, którzy dzięki leczeniu mają perspektywę dodatkowych 2-3 lat.

Długość życia czy jego jakość?
A lekarze? Przeprowadzono niedawno badania z udziałem 500 lekarzy z Francji, Niemiec, Włoch, Hiszpanii i Wielkiej Brytanii, których pytano o preferencje w wyborze terapii u pacjentów w różnym stanie ogólnym z zaawansowanym lub z przerzutowym (stopień IIIb/IB) niedrobnokomórkowym rakiem płuca (NSCLC), u których zastosowano już chemioterapię w I linii leczenia. Dla większości z pytanych lekarzy nich całkowite wydłużenie przeżycia jest mniej ważne niż jakość życia i stabilizacja choroby.

Wyniki badania pokazują, że przy podejmowaniu decyzji o terapii, 40 proc. lekarzy rozważa wydłużenie całkowitego przeżycia jako priorytet leczenia u pacjentów w dobrym stanie ogólnym. Dla 55 proc. lekarzy ten cel jest tak samo ważny jak jakość życia. Z kolei postawienie na jakość życia jest ważne dla 36 proc. lekarzy. Dla 19 proc. najważniejsze było osiągnięcie stabilizacji choroby.