Rynek Zdrowia: - Czas jaki upływa od podejrzenia raka płuca do rozpoznania i podjęcia leczenia ma istotne znaczenie dla rokowań pacjenta. Nadal jednak pojawia się opóźnienie diagnostyczne. Co jest tego przyczyną?
Prof. Rodryg Ramlau: - Faktycznie diagnostyka nierzadko jest opóźniona. Pacjenci, trafiając z symptomami procesu nowotworowego do lekarzy opieki podstawowej, nie zawsze mają stworzoną możliwość wejścia na ścieżkę szybkiej diagnostyki onkologicznej. Wiemy, że od zdefiniowania problemu przez lekarza pierwszego kontaktu do wdrożenia leczenia może upłynąć nawet 7 miesięcy.

Samo zdjęcie radiologiczne klatki piersiowej nie jest w stanie wykluczyć raka płuca. Jeśli niepokojące objawy utrzymują się pomimo podjętego leczenia przeciwzapalnego, nawet przy braku jakichkolwiek symptomów procesu nowotworowego w opisie radiologicznym rtg, chory powinien w trybie pilnym zostać skierowany do ośrodka wysokospecjalistycznego, który pogłębi diagnostykę obrazową. Dzisiaj tomografia komputerowa klatki piersiowej jest standardem, to już ogólnie dostępna metoda, a nie wysublimowane postępowanie.

- U pewnej grupy chorych z zaawansowaniem rakiem płuca w przypadku wykluczenia celowości postępowania torakochirurgicznego istnieje możliwość podjęcia leczenia w oparciu o programy lekowe, z zastosowaniem nowoczesnych terapii lekami ukierunkowanymi molekularnie i tzw. lekami immunokompetentnymi. Jaka jest dostępność takiego leczenia?
- Dostępność do tak prowadzonych terapii jest bardzo istotna, ale zasadniczym problemem, który mamy obecnie do pokonania przy kwalifikowaniu, a następnie prowadzeniu tego rodzaju leczenia, jest standard diagnostyczny. Jeśli leczenie u tych chorych po rozpoznaniu zaawansowanego procesu nowotworowego rozpoczniemy na podstawie głębokich analiz molekularnych, to u tak prowadzonych chorych zdecydowanie wzrasta szansa na właściwą odpowiedź terapeutyczną, na wydłużenie całkowitego czasu przeżycia.

Liczba chorych, którym jesteśmy w stanie zaproponować tego typu nowoczesne leczenie jest zdecydowanie za niska w odniesieniu do naszych przewidywań. To nie wynika z tego, że tych chorych nie ma, lecz stąd, iż ci chorzy są nie do końca właściwie diagnozowani, bądź ich diagnostyka bywa niedokończona. Można obawiać się, że w niektórych przypadkach leczenie jest rozpoczynane bez uzyskania pewności co do słuszności jego wyboru.