Operacja odbyła się w Klinice Kardiochirurgii Allenort będącej częścią grupy Medicover, kierowanej przez prof. Andrzeja Biedermana. Obydwa zabiegi przebiegły pomyślnie. Przeprowadził je dr Krzysztof Wróbel.

Istnieje wiele technik chirurgicznych umożliwiających naprawę niedomykalnej zastawki mitralnej. Wszystkie one wymagają jednak zastosowania krążenia pozaustrojowego, zatrzymania serca i jego otwarcia.

Technika przezkoniuszkowego wszczepienia nici ścięgnistych bez krążenia pozaustrojowego za pomocą sytemu NeoChord DS 1000 pod kontrolą przezprzełykowej echokardiografii dwu i trójwymiarowej umożliwia wszczepienie nici ścięgnistych do tylnego płatka oraz dostosowanie ich długości na bijącym sercu, bez krążenia pozaustrojowego przez niewielki dostęp chirurgiczny.

Zabieg jest więc jeszcze mniej inwazyjny niż obecnie stosowane operacje z minitorakotomii prawostronnej, które wymagają krążenia pozaustrojowego, zatrzymania serca i jego otwarcia.

Innowacyjna technika umożliwia korektę zastawki na bijącym sercu w czasie rzeczywistym. W klasycznej technice najpierw naprawiamy zastawkę na nieruchomym sercu. Następnie je uruchamiamy i dopiero wtedy sprawdzamy skuteczność plastyki.

Operację wykonuje się w znieczuleniu ogólnym, z pełnym monitorowaniem hemodynamicznym w sali operacyjnej kardiochirurgii z możliwością podłączenia krążenia pozaustrojowego. Niezbędne jest zastosowanie aparatu echokardiograficznego, który umożliwia uzyskanie przezprzełykowych obrazów dwu i trójwymiarowych jak najlepszej jakości. Kluczową część operacji wykonuje się wyłącznie pod kontrolą echokardiografii.

Do tej pory na świecie wykonano 274 takie zabiegi wliczając omawiane dwie operacje przeprowadzone w Polsce.

Przewlekła niedomykalność mitralna jest drugą najczęściej występującą wadą zastawkową u osób dorosłych. Przeciążenie lewej komory z czasem prowadzi do powiększenia jam lewego serca, migotania przedsionków, nadciśnienia płucnego oraz stopniowego pogarszania się funkcji skurczowej lewej komory.

Objawy niedomykalności mitralnej najczęściej pojawiają się późno. Z tego względu chorzy z ciężką niedomykalnością trafiający do operacji kardiochirurgicznej mają najczęściej wyżej wymienione skutki choroby. Pacjenci bezobjawowi stosunkowo często nie są kwalifikowani do leczenia operacyjnego i niejako dojrzewają do operacji oczekując na stopniowy rozwój następstw choroby i pojawienie się istotnych dolegliwości.

Podobał się artykuł? Podziel się!