• Wcześniej uważano, że kobiety muszą zaakceptować intensywne krwawienia menstruacyjne, problemy z płodnością i bóle okołomenstruacyjne jako naturalną część ich życia
• Teraz jednak wiadomo, że te objawy mogą być wynikiem adenomiozy
• Publikacja naukowa na ten temat została opublikowana w renomowanym czasopiśmie "Journal of Clinical Medicine"

Czym jest adeniomioza?

- Adenomioza jest chorobą estrogenozależną, zbliżona do endometriozy. – W przypadku endometriozy tkanki endometrium, czyli błony śluzowej wewnątrz macicy, nieprawidłowo przedostają się do innych miejsc w organizmie m.in. jelit. Przy adenomiozie te tkanki lokują się w mięśniu macicy – tłumaczy autorka badań dr n. med. Maria Sztachelska z Zakładu Biologii i Patologii Rozrodu Człowieka IRZiBŻ PAN w Olsztynie w komunikacie opublikowanym na stronie Państwowej Akademii Nauk.

Do głównych objawów adenomiozy należą bardzo obfite krwawienia menstruacyjne, bóle okołomenstruacyjne oraz podczas stosunku, a także pogrubienie ścian macicy widoczne na obrazie ultrasonograficznym. Inne objawy obejmują problemy z płodnością, ogólne złe samopoczucie oraz skłonność do anemii.

Dokładny mechanizm powstawania adenomiozy wciąż nie jest w pełni poznany. Dr Sztachelska podkreśla, że istnieje teoria mówiąca o nadmiernej aktywności skurczowej macicy. Z tego powodu dochodzi do mikrouszkodzeń, a tkanki błony śluzowej macicy zamiast złuszczać się na zewnątrz podczas miesiączki, wnika do środka ściany macicy.

Rozwój choroby stymulują estrogeny

O adenomiozie wiadomo też, że jest to choroba zależna od estrogenów, co oznacza, że estrogeny są głównymi hormonami stymulującymi jej rozwój.

W przeprowadzonych badaniach naukowych zidentyfikowano obecność receptorów estrogenowych i progesteronowych zarówno w jądrze komórkowym, jak i na błonach komórkowych. Istnieje podejrzenie, że w przypadku adenomiozy mechanizm powstawania choroby jest najprawdopodobniej związany z ekspresją receptora estrogenowego beta, który nie występuje w zdrowym endometrium.

Badania wykazały również, że adenomioza jest zdolna do samodzielnego stymulowania swojego wzrostu. Tkanki adenomiozy same wytwarzają estradiol, aktywny biologicznie estrogen, co sprzyja namnażaniu się komórek. Dodatkowo, adenomioza produkuje prolaktynę, która hamuje proces apoptozy, czyli destrukcji komórek. To wszystko przyczynia się do dłuższego przetrwania adenomiozy i stanowi wyzwanie dla jej całkowitego wyleczenia.

 

Dwie metody leczenia

Naukowcy z PAN podali, że istnieją dwie metody leczenia adenomiozy: 

• leczenie radykalne, które obejmuje interwencję chirurgiczną
• leczenie farmakologiczne, które często jest stosowane po operacji.

Obecnie najpopularniejszą terapią jest zastosowanie leków antagonistycznych GnRH, które hamują produkcję estradiolu. Jednak nie można ich stosować przez długi czas, ponieważ estradiol jest niezbędny dla zdrowia kobiety. Badania wskazują, że terapia antagonistą GnRH w połączeniu z estradiolem może być stosowana długoterminowo i przynosić dobre efekty. Badacze badają także potencjał terapii celowanej, takiej jak przeciwciała skierowane na konkretne receptory.

Wyniki badań mogą również przyczynić się do poprawy diagnostyki. Badanie tkanki endometrium pobranej podczas biopsji i analiza profilu receptorów może umożliwić określenie, czy kobieta jest potencjalnie narażona na rozwinięcie adenomiozy, nawet przed wystąpieniem objawów.

– Do niedawna uważano, że jeśli kobieta ma problem z intensywnym krwawieniem miesiączkowym, płodnością lub bólami okołomenstruacyjnymi, to „taka jest jej uroda”. Na szczęście dziś świadomość i wykrywalność endometriozy lub adenomiozy wzrasta. A nie jest to problem marginalny, ponieważ te choroby mogą dotykać nawet co piątej kobiety – zaznacza cytowana przez PAN Maria Sztachelska.

• PAN
• POLSKA AKADEMIA NAUK
• NAUKA
• BADANIA
• GINEKOLOGIA
• ENDOMETRIOZA