• Cukrzyca może objawić się na wiele sposobów, jednym z nich jest polidypsja, czyli nadmierne pragnienie
• Polidypsji często towarzyszy także poliuria – zwiększone wydalanie płynów z organizmu (znacznie zwiększone oddawanie moczu)
• Obok nadmiernego pragnienia i związanej z tym zwiększonej częstotliwości oddawania moczu, także chudnięcie i spadek masy ciała mogą świadczyć o cukrzycy
• Pomocne w diagnozowaniu polidypsji jest test odwodnieniowy i wazopresynowy. Leczenie zależy jednak od przyczyny tego objawu

Jeden z możliwych objawów cukrzycy, czyli polidypsja

Polidypsją nazywamy nadmierne pragnienie, którego skutkiem jest przyjmowanie bardzo dużych ilości płynów (nawet do 5-6 litrów płynów w ciągu doby). Co znamienne, przy polidypsji w większości przypadków pojawia się także poliuria, czyli nadmierne wydalanie płynów z organizmu.

Cukrzyca z kolei jest zdecydowanie najczęstszą przyczyną występowania wzmożonego pragnienia, szczególnie cukrzycy typu 1. Polidypsja więc jest jednym z trzech objawów charakterystycznych dla cukrzycy (ze szczególnym uwzględnieniem tej niewyrównanej).

Trzy objawy cukrzycy:

• polidypsja,
• poliuria,
• niezamierzone chudnięcie i spadek masy ciała.

Częste występowanie polidypsji przy cukrzycy wynika z towarzyszącego wielomoczu, który świadczy o podwyższonym poziomie cukru we krwi. W skrócie oznacza to, że przy zwiększonej utracie płynów organizm, aby nadrobić starty i nie doprowadzić do odwodnienia, daje sygnał pod postacią silnego pragnienia.

Jakie są przyczyny nadmiernego pragnienia?

Polidypsja może być także związana z zaburzeniami poboru wody albo chorobami cechującymi się wielomoczem. Przyczyny:

• zaburzenia przyjmowania wody – to może być polidypsja psychogenna (m.in. schizofrenia, zaburzenia afektywne dwubiegunowe), lecz także przyjmowane leki (wysuszające śluzówki) oraz choroby podwzgórza, uszkodzenia popromienne, nowotwory,
• zaburzenia z nadmierną utratą wody – to moczówka centralna/nerkowe u cukrzyca, ale również leki moczopędne, gorączka, wymioty, nudności, obfite pocenie się przy wysokiej temperaturę otoczenia.

Jak można zdiagnozować polidypsję? Przebieg leczenia

Pomocne przy diagnozowaniu polidypsji są badania laboratoryjne: morfologia, stężenie kreatyniny, stężenia glukozy, elektrolitów w surowicy oraz moczu, ale najdokładniejszym badaniem jest test odwodnieniowy i wazopresynowy.

Leczenie polidypsji zależy od jej przyczyny – w pierwszej kolejności potwierdza lub wyklucza się cukrzycę, a w przypadku jej rozpoznania konieczne jest jej wyrównanie m.in. za pomocą leków doustnych czy insuliny.

W przypadku, gdy przyczyną polidypsji jest niewydolność nerek, często konieczne jest leczenie nerkozastępcze za pomocą dializ. Natomiast gdy przyczyną polidypsji są zaburzenia psychiczne, wskazana jest psychoterapia, leki psychiatryczne. W odwodnieniu pomocne jest nawodnienie, czasem płynami wieloelektrolitowymi.

Materiał chroniony prawem autorskim - zasady przedruków określa regulamin.

• CUKRZYCA
• DIABETOLOGIA