×
Subskrybuj newsletter
rynekzdrowia.pl
Zamów newsletter z najciekawszymi i najlepszymi tekstami portalu.
Podaj poprawny adres e-mail
  • Musisz zaznaczyć to pole
  • PARTNER SERWISUpartner serwisu

Interpretacja przepisów refundacyjnych dotyczących analogów długodziałających insuliny w cukrzycy typu 2

Autor: AKX/Rynek Zdrowia13 grudnia 2013 11:11

Konsultant krajowy w dziedzinie diabetologii, prof. Krzysztof Strojek, przekazał prezes NFZ, Agnieszce Pachciarz, swoje stanowisko dotyczące interpretacji przepisów refundacyjnych dotyczących analogów długodziałających insuliny w cukrzycy typu 2.

Interpretacja przepisów refundacyjnych dotyczących analogów długodziałających insuliny w cukrzycy typu 2
Fot. Adobe Stock. Data Dodania: 16 grudnia 2022

Profesor poinformował NFZ, że w związku z rozszerzeniem ustaleń refundacyjnych dla analogów  długodziałających  Lantus (glargina)  i Levemir (detemir) pojawiają się pytania kierowane, zarówno przez producentów insulin jak i lekarzy, które dotyczą interpretacji zapisów rozporządzenia. 

Poprosił prezes NFZ o przyjęcie w tej kwestii stanowiska konsultanta krajowego w dziedzinie diabetologii.

Jeśli chodzi o wskazanie: pacjenci leczeni insuliną NPH od co najmniej 6 miesięcy oraz HbA1c ≥ 8%, pojawia się pytanie co do możliwości refundacji analogu długodziałającego u pacjentów aktualnie leczonych tym preparatem. 

"Stoję na stanowisku iż jeżeli w przeszłości chory był leczony insuliną NPH i w przeciągu 0,5  roku  stwierdzono u niego niewyrównanie glikemii wyrażone stężeniem HbA1c ≥  8% (dwa  badania w odstępie ≥  0.5 roku) wówczas spełnia kryteria do refundacji analogu długo działającego,  tj.  do  kontynuacji leczenia tym preparatem niezależnie od tego czy chory otrzymuje równocześnie także inne preparaty insuliny  (algorytm wielokrotnych wstrzyknięć)” - pisze prof. Strojek.

Jak interpretować zapis dotyczący udokumentowanej hipoglikemii? Profesor pisze, że według zaleceń Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego jako hipoglikemię określa się stan w którym dochodzi do wystąpienia objawów klinicznych, które ustępują po podaży węglowodanów,  a  także  stan  obniżonego  stężenia  glukozy  we  krwi  poniżej 255 mg% (3 mmol/l). 

"Zwracam uwagę, że zgodnie z danymi naukowymi rozpoznanie hipoglikemii  stawia się w przypadku stwierdzenia stężenia glukozy poniżej 55 mg% (3  mmol/l) lub wystąpienia objawów klinicznych, ustępujące po spożyciu węglowodanów lub leczeniem pozajelitowym za pomocą glukozy lub glukagonu. Do rozpoznania  hipoglikemii weryfikacja stężenia glukozy nie jest kryterium niezbędnym. Udokumentowanie zdarzenia polega na odpowiednim wpisie w dokumentacji pacjenta”.

Prof. Strojek wyjaśnia też co należy uznać za nawracającą hipoglikemię.

"Analogicznie do zapisów o zdolności do prowadzenia pojazdów mechanicznych proponuję przyjąć definicję wystąpienia 2 epizodów w ciągu ostatniego roku”.

Co do definiowania ciężkiej hipoglikemii konsultant krajowy pisze: „Stoję na stanowisku, że za epizod ciężkiej hipoglikemii należy uznać wystąpienie nasilonych objawów, które wymagają pomocy innej osoby. 

Co do definicji hipoglikemii nocnej, profesor uważa, że hipoglikemię nocą należy definiować jako wystąpienie objawów hipoglikemii w trakcie snu.

Profesor pisze, że pojawia się również pytanie czy pacjentów leczonych mieszankami insulin ludzkich mieszankami analogowymi można traktować jako chorych leczonych insuliną NPH. 

"Skrót  NPH oznacza Neutral Protein Hagedorn czyli dodatek protaminy do insuliny krótkodziałającej wprowadzony w roku 1946. Stoję na stanowisku, że każdą insulinę, w tym analogową, która zawiera domieszkę protaminy można określić jako insulinę NPH spełniającą zatem kryterium dla refundacji".

Stanowisko konsultanta dotyczące interpretacji przepisów refundacyjnych dotyczących analogów długodziałających insuliny w cukrzycy typu 2  zostało uzgodnione z Zarządem Głównym Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego.

Więcej: www.cukrzyca.info.pl

 

 

Podaj imię Wpisz komentarz
Dodając komentarz, oświadczasz, że akceptujesz regulamin forum