Elementy do prowadzenia edukacji są w zasięgu ręki, potrzeba tylko rozwiązań systemowych
Cukrzyca to schorzenie, które wymaga od pacjenta nie tylko regularnych konsultacji z zespołem terapeutycznym, lecz także prowadzenia systematycznej samokontroli - tłumaczy portalowi rynekzdrowia.pl Alicja Szewczyk, pielęgniarka, przewodnicząca Polskiej Federacji Edukacji w Diabetologii.
Pacjenci powinni nauczyć się tak kontrolować na co dzień poziom glikemii, aby w razie jej wahania móc od razu zareagować, a w przypadku wątpliwości skontaktować się ze swoim lekarzem lub osobami odpowiedzialnymi za edukację - pielęgniarkami, dietetykami i edukatorami.
Jako społeczeństwo o cukrzycy wiemy wciąż zbyt mało, jednak sytuacja powoli poprawia się. W mediach jest dużo informacji, wywiadów ze specjalistami, porad na temat diety i prozdrowotnego stylu życia - media mają do odegrania istotną rolę edukacyjną i robią dobrą robotę. Ale to nie wystarcza. Oprócz tego potrzebne są akcje informacyjno-edukacyjne dla społeczeństwa prowadzone przez fachowy personel medyczny, a także szkolenia dla lekarzy pierwszego kontaktu, żeby poprawić wczesne wykrywanie cukrzycy.
Trzeba też zapewnić odpowiednie szkolenia pielęgniarkom, które sprawują opiekę nad osobami z cukrzycą na co dzień (np. rodzinnym). W praktyce oznacza to, że potrzeba zwiększać świadomość społeczeństwa na temat cukrzycy poprzez edukację zdrowotną na szczeblu lokalnym i ogólnopolskim.
Zespoły podstawowej opieki zdrowotnej powinny kompetentnie rozpoznawać cukrzycę i kierować chorego do odpowiednich lekarzy specjalistów. Oprócz leczenia i opieki nie można zapominać o profilaktyce - potrzebne jest zachęcanie Polaków do uprawiania sportu, kontroli stresu, stosowania właściwej diety, bo zdrowy tryb życia może uchronić przed zachorowaniem nie tylko na cukrzycę.
Edukacja ma zatem z jednej strony cele doraźne - dostarczenie informacji o podstawowych zachowaniach chorego na cukrzycę, sposobach leczenia, o kontroli glikemii oraz zapoznaniu chorego z elementarnymi pojęciami i podstawowymi objawami. Celem doraźnym jest też wyjaśnienie pacjentowi istoty choroby.
Cel długoterminowy to dbanie, by ta dostarczona wiedza tworzyła mechanizmy przystosowawcze i motywacyjne, likwidowała poczucie choroby, poprawiała jakość życia, zmniejszała stres wynikający z choroby i wytwarzała mechanizmy adaptacyjne. Edukacja traktowana w taki właśnie sposób jest częścią algorytmu postępowania w cukrzycy.
Polska Federacja Edukacji w Diabetologii od chwili powstania w 2006 r. działa zgodnie z założeniem, które już 40 lat temu wytyczyło kierunek opieki medycznej w cukrzycy. W celu usprawnienia i ujednolicenia pielęgniarskiej opieki diabetologicznej w Polsce PFED w 2006 roku wydała pierwsze Zalecenia Polskiej Federacji Edukacji w Diabetologii i konsultanta krajowego w dziedzinie pielęgniarstwa.
W 2011r. PFED przekazała publikację. która stanowi zbiór czterech zaleceń przygotowanych pod wspólnym patronatem Polskiej Federacji Edukacji w Diabetologii, konsultanta krajowego w dziedzinie pielęgniarstwa i konsultanta krajowego w dziedzinie pielęgniarstwa epidemiologicznego.
Zalecenia zostały opracowane i zaktualizowane przez grupę roboczą, w skład której wchodziły pielęgniarki z dużym doświadczeniem w zakresie opieki diabetologicznej, jednocześnie członkowie Polskiej Federacji Edukacji w Diabetologii. Adresatami zaleceń są pielęgniarki i położne zajmujące się pacjentami z cukrzycą i ich rodzinami.
Celem zaleceń jest spowodowanie poprawy jakości praktyki opieki diabetologicznej. Dotyczą one najważniejszych, podstawowych czynności i zabiegów, które osoba z cukrzycą wykonuje. Procedurę ich przeprowadzania personel medyczny powinien mieć doskonale opanowaną, ponieważ od precyzji i staranności zależy zdrowie i jakość życia osób chorych na cukrzycę.
Krok po kroku opisany jest sposób:
• wykonania pomiaru glikemii na glukometrze,
• podawania insuliny wstrzykiwaczem automatycznym typu pen,
• eksploatacji zestawu infuzyjnego w terapii ciągłym podskórnym wlewem insuliny przy użyciu osobistej pompy
• przygotowania osoby z cukrzycą do zabiegu operacyjnego i do badań diagnostycznych.
Przewodnikiem dla zespołów terapeutycznych w sprawowaniu opieki nad osobą z cukrzycą są „Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę” wydawane i aktualizowane co roku przez Polskie Towarzystwo Diabetologiczne. Zatem najważniejsze elementy potrzebne dla członków zespołu terapeutycznego do prowadzenia praktycznej edukacji są w zasięgu ręki, potrzeba tylko rozwiązań systemowych.
Jako społeczeństwo o cukrzycy wiemy wciąż zbyt mało, jednak sytuacja powoli poprawia się. W mediach jest dużo informacji, wywiadów ze specjalistami, porad na temat diety i prozdrowotnego stylu życia - media mają do odegrania istotną rolę edukacyjną i robią dobrą robotę. Ale to nie wystarcza. Oprócz tego potrzebne są akcje informacyjno-edukacyjne dla społeczeństwa prowadzone przez fachowy personel medyczny, a także szkolenia dla lekarzy pierwszego kontaktu, żeby poprawić wczesne wykrywanie cukrzycy.
Trzeba też zapewnić odpowiednie szkolenia pielęgniarkom, które sprawują opiekę nad osobami z cukrzycą na co dzień (np. rodzinnym). W praktyce oznacza to, że potrzeba zwiększać świadomość społeczeństwa na temat cukrzycy poprzez edukację zdrowotną na szczeblu lokalnym i ogólnopolskim.
Zespoły podstawowej opieki zdrowotnej powinny kompetentnie rozpoznawać cukrzycę i kierować chorego do odpowiednich lekarzy specjalistów. Oprócz leczenia i opieki nie można zapominać o profilaktyce - potrzebne jest zachęcanie Polaków do uprawiania sportu, kontroli stresu, stosowania właściwej diety, bo zdrowy tryb życia może uchronić przed zachorowaniem nie tylko na cukrzycę.
Edukacja ma zatem z jednej strony cele doraźne - dostarczenie informacji o podstawowych zachowaniach chorego na cukrzycę, sposobach leczenia, o kontroli glikemii oraz zapoznaniu chorego z elementarnymi pojęciami i podstawowymi objawami. Celem doraźnym jest też wyjaśnienie pacjentowi istoty choroby.
Cel długoterminowy to dbanie, by ta dostarczona wiedza tworzyła mechanizmy przystosowawcze i motywacyjne, likwidowała poczucie choroby, poprawiała jakość życia, zmniejszała stres wynikający z choroby i wytwarzała mechanizmy adaptacyjne. Edukacja traktowana w taki właśnie sposób jest częścią algorytmu postępowania w cukrzycy.
Polska Federacja Edukacji w Diabetologii od chwili powstania w 2006 r. działa zgodnie z założeniem, które już 40 lat temu wytyczyło kierunek opieki medycznej w cukrzycy. W celu usprawnienia i ujednolicenia pielęgniarskiej opieki diabetologicznej w Polsce PFED w 2006 roku wydała pierwsze Zalecenia Polskiej Federacji Edukacji w Diabetologii i konsultanta krajowego w dziedzinie pielęgniarstwa.
W 2011r. PFED przekazała publikację. która stanowi zbiór czterech zaleceń przygotowanych pod wspólnym patronatem Polskiej Federacji Edukacji w Diabetologii, konsultanta krajowego w dziedzinie pielęgniarstwa i konsultanta krajowego w dziedzinie pielęgniarstwa epidemiologicznego.
Zalecenia zostały opracowane i zaktualizowane przez grupę roboczą, w skład której wchodziły pielęgniarki z dużym doświadczeniem w zakresie opieki diabetologicznej, jednocześnie członkowie Polskiej Federacji Edukacji w Diabetologii. Adresatami zaleceń są pielęgniarki i położne zajmujące się pacjentami z cukrzycą i ich rodzinami.
Celem zaleceń jest spowodowanie poprawy jakości praktyki opieki diabetologicznej. Dotyczą one najważniejszych, podstawowych czynności i zabiegów, które osoba z cukrzycą wykonuje. Procedurę ich przeprowadzania personel medyczny powinien mieć doskonale opanowaną, ponieważ od precyzji i staranności zależy zdrowie i jakość życia osób chorych na cukrzycę.
Krok po kroku opisany jest sposób:
• wykonania pomiaru glikemii na glukometrze,
• podawania insuliny wstrzykiwaczem automatycznym typu pen,
• eksploatacji zestawu infuzyjnego w terapii ciągłym podskórnym wlewem insuliny przy użyciu osobistej pompy
• przygotowania osoby z cukrzycą do zabiegu operacyjnego i do badań diagnostycznych.
Przewodnikiem dla zespołów terapeutycznych w sprawowaniu opieki nad osobą z cukrzycą są „Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę” wydawane i aktualizowane co roku przez Polskie Towarzystwo Diabetologiczne. Zatem najważniejsze elementy potrzebne dla członków zespołu terapeutycznego do prowadzenia praktycznej edukacji są w zasięgu ręki, potrzeba tylko rozwiązań systemowych.
Materiał chroniony prawem autorskim - zasady przedruków określa regulamin.
ZOBACZ KOMENTARZE (0)
Dodaj komentarz