Analogi tylko dla wybranych
Pacjenci wskazują też, że chorzy z cukrzycą typu 2 mają limitowany dostęp do insulin analogowych długo działających. Refundacja przysługuje im dopiero, gdy zostanie wykazana nieskuteczność leczenia insulinami ludzkimi. Resort przyznaje, że długodziałające analogi insulin są aktualnie dostępne tylko dla części pacjentów.

- Dopiero w przypadku niepowodzenia terapii insuliną NPH pacjenci z cukrzycą typu 2 mają możliwość zastosowania długo działających analogów insulin w celu sprawdzenia, czy taki rodzaj insulinoterapii będzie dla nich korzystniejszy - dodaje Milena Kruszewska.

Pytamy czy resort planuje zmiany i dowiadujemy się, że do Ministerstwa Zdrowia wpłynęły wnioski o objęcie refundacją dla preparatów Lantus, Levemir, Abasaglar w cukrzycy typu 2. Jednak prezes AOTMiT nie rekomendował objęcia refundacją tych preparatów w tym wskazaniu.

Jakie zastrzeżenia miał szef Agencji? W uzasadnieniu prezes AOTMiT powołuje się na wytyczne kliniczne, które wskazują, że insuliny z grupy długo działających analogów insuliny mają podobną skuteczność jak insuliny NPH (insulina bazalna o pośrednim i długim czasie działania).

Wartość dodana
wynika przede wszystkim z rzadszych iniekcji (co jest szczególnie ważne w przypadku pacjentów mających problemy z samodzielną iniekcją insuliny), oraz ze zmniejszenia ryzyka występowania epizodów hipoglikemii. AOTMiT wskazuje, że pomimo dużej liczby badań, dowody na skuteczność insuliny glargine (IG) są umiarkowanej jakości.

Dla wielu punktów końcowych wyniki metaanaliz odnoszące się do skuteczności nie osiągnęły poziomu istotności statystycznej, a wyniki cząstkowe poszczególnych badań wskazywały czasem na odmienny kierunek zależności pomiędzy porównywanymi terapiami.

- Obecnie postępowania administracyjne dotyczące tych insulin zostały zawieszone na wniosek podmiotów odpowiedzialnych. Ostateczne, pozytywne rozstrzygnięcie ministra zdrowia umożliwi wpisanie danego leku na wykazy refundacyjne - podsumowuje Milena Kruszewska.

Podobał się artykuł? Podziel się!