Fowistyczne, udziwnione kwiaty pejzaże z ostatniego pleneru na Mierzei Helskiej, gdzie widać tylko czeluście szarych, betonowych obiektów militarnych z obrony wybrzeża w 1939 roku, a na głównym planie -przyroda. Pełne blasku wydmy w różnej kolorystycznej tonacji piaskowej, prawie lustrzane odbicie nieba w morzu. Byłoby niebieskie, gdyby nie to, że zmienione o barwę morskiego granatu i szarości Bałtyku. Rysunki pełne światła i cienia, impresje powstałe z bawienia się kolorem. To nie są obrazy schlebiające gustom szerokiej publiczności.
- Część prac właśnie wróciła z wystawy w Macedonii i innych państw bałkańskich - mówi ich twórca Zbigniew Maciejewski, prezentując obrazy zgromadzone w pracowni malarskiej. Dalej prowadzi do rozstawionych na sztalugach prac z serii "Pożoga", powstałych po spaleniu się wnętrza kościoła środowisk twórczych pod wezwaniem św. Andrzeja w centrum Warszawy w ubiegłym roku.

Każdy widzi inaczej

- Kolor odgrywa istotną rolę, nawet w ciemnych obrazach, przedstawiających wypalone wnętrza. Ten pogodny kolorysta potrafi zaskoczyć swoich odbiorców. Przedstawił zupełnie odmienny cykl obrazów, krwisto-brunatny zatrważający obraz świata, wstrząsający, pełen życia.... - czyta recenzję swojej pracy w jednym z tytułów prasowych.
Pulmonolog, doktor Zbigniew Maciejewski nie ukrywa, że nie zależy mu na poklasku publiczności, bo ta chciałaby czasem widzieć po prostu coś ładnego. - To nie jest ładny obraz i wcale nie chodziło, by był piękny dla oka - wyznaje nasz rozmówca. - To obraz charakterystyczny, głębszy, który ma oddać sens wydarzenia. Czasami sam chcę się sprawdzić, czy potrafię stworzyć odpowiednią atmosferę klęski tego przerażającego widoku świata i sytuacji. Albo się bawimy i powstaje ładny obraz, albo poprzez sztukę rozmawiamy poważnie o tragedii i wtedy mamy widok apokalipsy.
Tu zatrzymujemy się na problemie odbioru sztuki. Między publicznością a znawcami jest granica. Każdy z nich widzi to inaczej: publiczność chciałaby obejrzeć ładny rysunek. Szybki sukces publiczny stanowi raczej zły znak, gdyż nie jest wszystkim dane znać się na malarstwie i być na nie wrażliwym. Tak jak artysta musi być przygotowany do stworzenia czegoś dobrego, tak musi mieć wyrobionego, przygotowanego na odważne przedstawienie rzeczywistości odbiorcę.