Nie ma nawału wniosków

Zgodnie z tą znowelizowaną ustawą z początkiem 2012 roku w każdym województwie rozpoczęły działalność komisje ds. orzekania o zdarzeniach medycznych. Ich zadaniem jest stwierdzenie, czy zgodnie ze złożonym do komisji wnioskiem, w danym podmiocie leczniczym wystąpiło zdarzenie medyczne, czy też nie. Zdarzeniem medycznym jest, według ustawy, następstwo działania niezgodnego z aktualną wiedzą medyczną.

Intencją wprowadzenia do polskiego systemu prawnego nowego pozasądowego systemu kompensacyjnego było odciążenie sądów oraz usprawnienie i uproszczenie dochodzenia roszczeń pacjentów. Jak bowiem wykazuje praktyka, procesy sądowe w sprawach o odszkodowania za błędy lekarskie ciągną się latami.

W związku z powstaniem nowego rodzaju odpowiedzialności podmiotów leczniczych pojawił się też nowy rodzaj ochrony ubezpieczeniowej. Art. 17 Ust. 1 Ustawy o działalności leczniczej wprowadził obowiązkowe ubezpieczenie na rzecz pacjentów z tytułu zdarzeń medycznych dla wszystkich podmiotów leczniczych będących szpitalami. Obowiązek ten wszedł w życie od dnia 1 stycznia 2012 roku. Jedynym ubezpieczycielem, który proponował zawarcie umowy ubezpieczenia zgodnie z ustawowymi zapisami, był Powszechny Zakład Ubezpieczeń SA.

Ze względu na wysokość zaproponowanych przez ubezpieczyciela składek, polskie szpitale w znakomitej większości zbojkotowały nowy przepis, a wspólne działania środowisk medycznych oraz samorządowych doprowadziły do uchylenia tego obowiązku. Ponowne wejście w życie obowiązku posiadania przez podmioty lecznicze tego ubezpieczenia ma nastąpić w dniu 1 stycznia 2016 r.

Jak pokazują dotychczasowe doświadczenia, funkcjonowanie omawianych przepisów, m.in. działalność wojewódzkich komisji ds. orzekania o zdarzeniach medycznych, absolutnie nie spełniły założeń ustawodawcy. Przez ponad trzy lata funkcjonowania nowych przepisów, do wszystkich komisji wpłynęło łącznie 2627 wniosków, z których w zaledwie 448 przypadkach zostało uznane zdarzenie medyczne.

Te liczby pokazują, że nie ma nawału wniosków do komisji. Dotychczasowe działania tego systemu w skali kraju nie poprawiły więc sytuacji osób rzeczywiście poszkodowanych w procesie udzielania im świadczeń leczniczych, a sądy nadal są zawalone powództwami pacjentów. Jak pokazują dane, większość spraw, które trafiły pierwotnie do komisji wojewódzkich, ma szansę ostatecznie i tak trafić do sądów.