Koncepcja resortu zdrowia dotycząca zdrowia publicznego uległa w ostatnich miesiącach znaczącej zmianie: - Dzisiaj kładziemy nacisk na wielosektorowość i interdyscyplinarność.

 

Musimy zwracać uwagę na takie zjawiska jak starzenie się społeczeństw i różnice epidemiologiczne - mówił wiceminister zdrowia Igor Radziewicz-Winnicki podczas jednej z sesji Europejskiego Kongresu Gospodarczego w Katowicach (Katowice, 14 maja 2013 r.).

Konieczna koordynacja działań

Zaznaczył, że oczekiwana długość życia w Polsce zwiększa się, ale nadal zauważalne są istotne różnice pomiędzy poszczególnymi grupami społecznymi. Osoby lepiej wykształcone, o lepszym statusie materialnym, żyją dłużej. Różnice te wynoszą nawet 7 lat. Jednak te same dysproporcje między różnymi grupami społecznymi są zauważalne także w innych krajach europejskich.

Dlatego, zdaniem wiceministra Radziewicza-Winnickiego, tak ważna jest edukacja zdrowotna, w realizacji której pomocne są różne programy.

- Projekt ustawy o zdrowiu publicznym (nad którym obecnie pracuje resort - przyp. red.) jest o tyle inny od poprzednich wersji, iż będzie wnosił zasadę wielosektorowości.

Obecnie część zadań prozdrowotnych spoczywa na samorządach lokalnych, część jest realizowana przez różne instytucje. Wydajemy niemałe pieniądze na różne działania, ale w sposób nie dość skoordynowany.

Prowadzone akcje są na ogół krótkotrwałe i nie kończą się ewaluacją, a także określeniem długofalowych efektów - ocenił Igor Radziewicz- -Winnicki.

We wspomnianych założeniach do ustawy wskazuje się, iż w wyniku przeprowadzonej analizy systemu prawnego sektora zdrowotnego oraz zgłaszanych postulatów środowisk medycznych i pacjentów, należy sformułować wniosek o braku należytych jednolitych ram legislacyjnych regulujących kwestie związane ze zdrowiem publicznym.

Akty prawne, w których pada termin "zdrowie publiczne", nie podejmują próby wskazania wszystkich organów administracji państwowej od powiedzialnych za realizację zadań związanych ze zdrowiem publicznym oraz nie wymieniają koordynatora polityki państwa w tym zakresie.

"Istniejący program monitorowania zdrowia ludności kraju nie ma wystarczającego umocowania w przepisach prawnych, co utrudnia jego realizację (...). Powyższy stan prawny wskazuje na konieczność przygotowania aktu prawnego, który kompleksowo ureguluje przedmiotowe kwestie" - czytamy w założeniach.

Obowiązki władz publicznych

Istotą projektu ustawy o zdrowiu publicznym jest: wprowadzenie zmian legislacyjnych tworzących ramy dla systemu zdrowia publicznego w Polsce stworzenie prawnych warunków funkcjonowania zdrowia publicznego wdrożenie i ustalenie kompetencji wszystkich podmiotów odpowiedzialnych za realizację zdrowia publicznego, w tym administracji publicznej, rządowej i samorządowej oraz podległych im instytucji zdrowia publicznego.

W opinii autorów założeń do projektu ustawy, spełnienie powyższych skutkować powinno "stworzeniem jednolitej i spójnej regulacji prawnej, obejmującej zakresem swojego obowiązywania szerokie spektrum zagadnień dotyczących czynników warunkujących stan zdrowia populacji oraz sposobów oddziaływania na te czynniki, a także zapobiegania i zwalczania chorób zakaźnych i niezakaźnych".

Ustawa powinna objąć swoim zakresem w szczególności: ustalenie zasad organizacji i funkcjonowania systemu zdrowia publicznego założenia, cele i strategię finansowania działań w tym zakresie sposoby identyfikacji i przeciwdziałania głównym zagrożeniom zdrowia publicznego, w tym cele i zadania działań na rzecz profilaktyki chorób, promocji zdrowia i edukacji zdrowotnej.

W projektowanej ustawie zostaną zawarte regulacje odnoszące się do obowiązków władz publicznych oraz innych podmiotów, w zakresie wykonywania zadań dotyczących profilaktyki i edukacji zdrowotnej oraz promocji zdrowia (obecnie są to m.in. zadania realizowane w ramach Narodowego Programu Zdrowia).

Materiał chroniony prawem autorskim - zasady przedruków określa regulamin.