Coraz więcej chorych ma poczucie dużej wiedzy o RZS. Jest to bardzo korzystne dla pacjentów. Niestety, jest to często wiedza czerpana z forów dyskusyjnych w internecie i jest ona daleka od obiektywnej prawdy medycznej. Wyrazem tego są nieprawdziwe przekonania, że brak bólu jest dowodem braku postępu choroby oraz, że choroba postępuje, uszkadzając stawy niezależnie od leczenia. Oba w pełni błędne poglądy mogą wpływać na postawę chorych wobec stosowanej terapii.

Nie ma całkowicie pewnego wskaźnika

braku postępu choroby. Uzyskanie remisji (zgodnie z jej definicją) określanej przez lekarza jest obecnie najbardziej wiarygodnym wskaźnikiem braku postępu uszkadzających zmian strukturalnych, a przy ocenie remisji występowanie bólu jest tylko jedną ze składowych wskazujących na oczekiwane opanowanie procesu chorobowego.

Nie ma też wątpliwości, że właściwe leczenie u prawie wszystkich chorych nie tylko hamuje rozwój uszkodzeń i ogranicza postęp inwalidztwa, ale sprawia, że jakość i długość ich życia zbliża się do średniej populacyjnej. To niebudzący wątpliwości sukces nowoczesnej terapii RZS.

Większość chorych oczekuje informacji od lekarza i najczęściej ją uzyskuje. Lekarzem leczącym (i prowadzącym leczenie w sytuacjach koordynacji działań kilku specjalistów) jest reumatolog (i tylko on nim powinien być), więc na nim spoczywa ciężar całości opieki medycznej nad chorym oraz zapewnienie właściwej edukacji pacjenta i jego rodziny. Ważne jest, aby stale usprawniać współdziałanie reumatologa z lekarzem rodzinnym.

W tym zakresie obserwuję znaczny postęp, ale ciągle wiele jest do zrobienia.

Pewną przeszkodą są ograniczone możliwości wykonywania badań specjalistycznych przez lekarza rodzinnego.

Niezbędne są też stałe szkolenia lekarzy rodzinnych w zakresie możliwości i wymogów, jakie stwarza nowoczesna terapia chorób reumatycznych.

Wskazują one, jak ważne jest wczesne wykrywanie zapaleń stawów.

Oczekiwania powinny być realistyczne

Stowarzyszenia chorych i prowadzone przez nie strony internetowe to kolejne źródło wiedzy o RZS dla pacjenta.

Należy je w miarę możliwości wspierać. Właściwa wiedza chorego o RZS jest podstawą dobrego współdziałania z lekarzem. Chory powinien mieć świadomość, że choroba jest trudna w leczeniu, że leczenie ma charakter przewlekły i nie u wszystkich daje takie same efekty.

Najważniejsze, aby chory zrozumiał, że wynik leczenia zależy w znacznym stopniu od niego, od jego umiejętności i woli podjęcia racjonalnej współpracy z lekarzem oraz pozostałym personelem medycznym.

Źle jest, że chorzy "straszą się" informacjami o skutkach stosowania glikokortykosteroidów lub metotreksatu.

Powoduje to samowolne zmniejszanie dawek tych leków, a w następstwie - brak ich skuteczności. Oczekiwania chorego, mimo postępów terapeutycznych, muszą być realistyczne, ciągle nie dysponujemy leczeniem przyczynowym, a czynnik wywołujący RZS jest nieznany.

Rozmawianie z chorymi oraz dostępność właściwych źródeł informacji może poprawić tę sytuację.

Podsumowując, z radością należy odnotować coraz większe zainteresowanie chorych na RZS swoją chorobą.

Należy sobie uświadomić, że edukacja chorego i jego rodziny może być tak samo ważną metodą terapeutyczną jak stosowanie drogich leków, chociaż metody te się nie zastępują, a jedynie uzupełniają.

Materiał chroniony prawem autorskim - zasady przedruków określa regulamin.