Prof. Adam Maciejczyk, dyrektor Dolnośląskiego Centrum Onkologii we Wrocławiu i prezes Ogólnopolskiego Zrzeszenia Publicznych Centrów i Instytutów Onkologicznych, które wystąpiło z tą propozycją, wyjaśniał 20 czerwca br. na konferencji prasowej w Warszawie, że najważniejszą rolę w sieci odgrywałyby w swoich województwach centra onkologii, koordynując działania profilaktyczne, diagnostykę, leczenie i rehabilitację chorych na nowotwory w danym regionie.

- Istotne jest, że każde z 16 województw ma swoje centrum onkologii lub jednostkę, k tóra pełni taką rolę. Najlepszą formą organizacji na przyszłość wydaje się położenie nacisku właśnie na placówki z największym doświadczeniem w leczeniu nowotworów, przyjmujące największą liczbę pacjentów (da się to policzyć choćby w oparciu o dane z pakietu onkologicznego). Chodzi o to, aby to te placówki miały decydujący głos w koordynacji leczenia, co uporządkuje system - mówił prof. Maciejczyk podczas II Kongresu Wyzwań Zdrowotnych w marcu br. w Katowicach.

Na potrzebę wdrażania nowych rozwiązań wskazywali wówczas także inni specjaliści. Prof. Andrzej Deptała, prorektor ds. personalnych i organizacyjnych WUM, kierownik Kliniki Onkologii i Hematologii CSK MSWiA w Warszawie, zwracał uwagę, że mamy obecnie w Polsce 846 czynnych onkologów klinicznych, hematologów - 615, patologów - 300, podobnie jak radioterapeutów. Nie ma zatem szans, aby przy takim niedoborze kadr ośrodki onkologiczne były w stanie rozpoznać chorobę nowotworową u wszystkich chorych.

Filie w powiatach

- Powinny one leczyć, ale samo rozpoznanie musi być domeną także innych zakresów specjalności, do których trafiają pacjenci z innymi problemami i u których przy okazji zostanie rozpoznana choroba nowotworowa - przekonywał ekspert.

Prof. Stanisław Góźdź, dyrektor Świętokrzyskiego Centrum Onkologii w Kielcach, zaznaczył z kolei, że właśnie z tego powodu ŚCO organizuje obecnie w każdym szpitalu powiatowym województwa swoją filię. - Chodzi o to, aby lekarze z ośrodka onkologicznego nawiązali dialog i współpracę z kolegami w powiatach i na zasadzie wzajemnego uczenia się i przekazywania doświadczeń rozwiązywali problem narastającej zachorowalności - mówił prof. Góźdź.