Wyniki międzynarodowego badania poświęconego postawom związanym z leczeniem cukrzycy wskazują, że 23,9% osób cierpiących na cukrzycę w Polsce czuje się dyskryminowanych z powodu swojej choroby.

Niepokojące wskaźniki

Wyniki badania Diabetes Attitudes, Wishes and Needs 2 (DAWN2™) przedstawiono podczas czerwcowej, 73. Sesji Naukowej Amerykańskiego Stowarzyszenia Diabetologicznego.

W badaniu uwzględniono opinie ponad 15 tys. osób cierpiących na cukrzycę lub opiekujących się osobami chorymi na cukrzycę z 17 krajów na czterech kontynentach.

Dyskryminacja to tylko jeden z szerokiego wachlarza wskaźników psychospołecznych związanych z leczeniem cukrzycy, jakie oceniano w badaniu DAWN2™.

Członkowie rodzin diabetyków i pracownicy ochrony zdrowia, ankietowani w ramach badania DAWN2™, deklarowali podobne przekonania. Wyniki badania wskazują, że 31,6% mieszkańców Polski również uważa, że ich bliscy cierpiący na cukrzycę spotykają się z dyskryminacją.

Wśród pracowników ochrony zdrowia zajmujących się chorymi na cukrzycę w naszym kraju, którzy wzięli udział w badaniu, 47,5% było zaniepokojonych dyskryminacją i wyrażało pogląd, że istnieje "zasadnicza potrzeba" poprawy sytuacji w zakresie akceptacji osób cierpiących na cukrzycę i traktowania ich jak równorzędnych członków społeczeństwa.

Ponadto badanie wykazało, że doświadczenie dyskryminacji z powodu cukrzycy wiąże się ze stresem emocjonalnym.

Możliwości wsparcia

- Dzięki badaniu DAWN2™, do głosu doszły osoby cierpiące na cukrzycę i ich rodziny. W czasach, w których żyjemy, nikt nie powinien być dyskryminowany z powodu cukrzycy, a osoby chore na cukrzycę mają prawo cieszyć się pełnią życia, być aktywne i odgrywać taką samą rolę w społeczeństwie, jak pozostali - powiedział sir Michael Hirst, przewodniczący International Diabetes Federation.

- Wykorzystamy wyniki badania do edukowania decydentów, aby wprowadzili zmiany tak bardzo potrzebne do poprawy jakości życia osób cierpiących na cukrzycę - dodał Hirst.

Wyniki badania, udostępnione podczas kongresu ADA, zwracają też uwagę na istotne możliwości poprawy sytuacji w poszczególnych krajach pod względem leczenia, edukacji i wsparcia psychospołecznego.

Podobał się artykuł? Podziel się!