Rząd w Norwegii złożył propozycję, by rodzice dzieci w wieku od 7 do 16 lat mogli występować z wnioskami o prawną zmianę płci, z wszelkimi konsekwencjami - od numeru ubezpieczenia społecznego po dane w paszporcie.

Propozycja przewiduje także, by osoby w wieku 16 lat mogły decydować, czy są płci męskiej czy żeńskiej. Decyzję podejmowałyby według własnego uznania, a nie na podstawie diagnozy medycznej. Prawna zmiana płci mogłaby zostać cofnięta, gdyby ktoś, kto się na nią zdecydował, doszedł później do wniosku, że popełnił błąd.

Natomiast fizyczna, operacyjna zmiana płci jest w Norwegii dozwolona u osób, które ukończyły 18 lat.

Rządowy plan będzie teraz przedmiotem debaty ekspertów, zanim ewentualne projekty ustaw trafią do parlamentu.

Norweski minister zdrowia Bent Hoie wskazywał, że obecne przepisy w tym zakresie "nie zmieniły się od prawie 60 lat" i są dziś nie do przyjęcia.

W Polsce ustawa o uzgodnieniu płci ma uprościć procedury prawne. Będzie się to odbywać w trybie nieprocesowym, a zajmować się tym będzie jeden sąd - w Łodzi. Decyzję będzie podejmował na podstawie orzeczeń lekarskich.

W Irlandii ustawę zezwalającą na prawną zmianę płci bez interwencji medycznej i uzyskiwania zgody władz parlament przyjął w połowie lipca. Dotyczy to jednak tylko osób, które ukończyły 18 lat, czym niepokoili się zwolennicy prawa osób transpłciowych do swobodnego wyboru płci. Wskazywali oni, że ustawa nakłada ograniczenia na osoby w wieku 16-18 lat (obserwacja medyczna, zgoda rodziców, nakaz sądowy) oraz nie ma zastosowania dla osób w wieku poniżej 16 lat.

Szefowa organizacji domagającej się równości dla osób transpłciowych (TENI) Sara Phillips podkreśliła, że w społeczeństwie irlandzkim nastąpił "niewiarygodny zwrot" i że samookreślenie płci należy do najważniejszych praw człowieka.

W Szwecji decyzję o zmianie prawnej płci podejmuje podległa władzom rada ekspertów. Wnioskodawca, którego tożsamość płciowa różni się od płci wpisanej w akcie urodzenia, wypełnia wniosek dostępny w internecie. Procedurę prawną uzgadniania płci reguluje ustawa z 1972 r.

Rada ekspertów (szw. Raettsliga radet) składa się z kilkunastu osób - lekarzy oraz psychologów. Podlega rządowej agencji ds. zdrowia Socialstyrelsen, ta zaś ministerstwu zdrowia. Decyzję rady ekspertów można zaskarżyć do sądu administracyjnego.