W przypadku wszystkich zawodów medycznych wybrany został model kasacji wnoszonej do Sądu Najwyższego. Ujednolicony został również termin wnoszenia tego środka oraz możliwość wnoszenia go od wszystkich orzeczeń, niezależnie od rodzaju orzeczonej przez sąd dyscyplinarny kary.

Kasacja będzie mogła być wnoszona z powodu uchybień wymienionych w art. 439 par. 1 k.p.k. (chodzi m.in. o przypadki, gdy w wydaniu orzeczenia brała udział osoba nieuprawniona lub niezdolna do orzekania lub gdy sąd był nienależycie obsadzony lub którykolwiek z jego członków nie był obecny na całej rozprawie) lub innego rażącego naruszenia prawa. Kasacja może być wnoszona także z powodu niewspółmierności kary.

Uchwalona ustawa jest wynikiem inicjatywy ustawodawczej Senatu. Wykonuje ona wyrok Trybunału Konstytucyjnego, który w czerwcu 2010 r. stwierdził niezgodność ustawy o izbach lekarskich z konstytucją, w zakresie, w jakim wyłącza prawo lekarza ukaranego przez Naczelny Sąd Lekarski w drugiej instancji karą nagany, do wniesienia odwołania do sądu.

TK zakwestionował przepis ustawy już uchylonej. Wydanie orzeczenia przez TK było jednak konieczne po to, by sąd, który zadał pytanie prawne w tej sprawie, mógł rozpoznać odwołanie od orzeczenia dyscyplinarnego wydanego w czasie obowiązywania owej ustawy.

W styczniu 2010 r. weszła w życie ustawa o izbach lekarskich, która stanowi, że "od prawomocnego orzeczenia sądu lekarskiego kończącego postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej lekarzy () przysługuje kasacja do Sądu Najwyższego w terminie 2 miesięcy od dnia doręczenia orzeczenia". Oznacza to, że kasacja przysługuje bez względu na rodzaj orzeczonej kary.