22 proc. lekarzy oceniło dostęp do terapii w ramach programów lekowych jako "zły” a 45 proc. jako "średni”. Odpowiedzi pozytywnych oceniających dostęp do terapii jako "dobry” było 29 proc., a jedynie 4 proc. lekarzy uznało dostęp do terapii w ramach programów lekowych jako "bardzo dobry”. Lekarze pytani o ocenę wpływu objęcia refundacją fingolimodu w ramach programu leczenia II linii stwardnienia rozsianego odpowiedzieli pozytywnie w 62 proc., ale aż 38 proc. z nich stwierdziło, że problem nie został jeszcze rozwiązany.

Lekarze pytanie o inne działania lub rozwiązania, które poprawiłyby sytuację chorych na stwardnienie rozsiane w Polsce, w zdecydowanej większości (razem 70 proc. odpowiedzi) wskazali na zwiększenie dostępu do terapii, na co składa się poszerzenie dostępu do programów lekowych, wydłużenie czasu leczenia w programie i poprawa dostępu do leków refundowanych lub objęcie refundacją większej liczby leków.

Jako kolejne obszary do poprawy zostały wskazana rehabilitacja (22 proc. lekarzy), lepsza opieka na chorym lub wsparcie socjalne (9 proc.), edukacja lub zwiększenie świadomości (7 proc.), tworzenie grup wsparcia terapeutycznego (4 proc.), zmniejszenie kosztów leczenia (3 proc.). 3 proc. ankietowanych stwierdziło, że nie są potrzebne żadne zmiany w zakresie dotychczasowych działań i funkcjonujących rozwiązań.

Badanie zostało przeprowadzone na próbie 69 lekarzy neurologów leczących pacjentów chorych na stwardnienie rozsiane w ramach program lekowego finansowanego przez NFZ. Indywidualne wywiady kwestionariuszowe prowadzone były przez dwóch ankieterów GFK Polonia za pomocą metody PAPI (Paper and Pencil Interview) i odbyły się podczas IV Konferencji Naukowo-Szkoleniowej Polskiego Towarzystwa Neurologicznego (16-17.05.2013 w Ossie).

Stwardnienie rozsiane należy do grupy chorób autoimmunologicznych o wieloczynnikowej patogenezie, która dotyka przede wszystkim ludzi młodych. Szacuje się, że w Polsce na stwardnienie rozsiane choruje ok. 40 tysięcy osób. Podobał się artykuł? Podziel się!