O odrzucenie poprawek wnioskował wiceminister zdrowia Igor Radziewicz-Winnicki.

Jedna z poprawek miała na celu dodanie do projektu preambuły, w której znajdował się zapis mówiący, że "ochrona prawa do życia ludzkiego na każdym etapie jego rozwoju jest koniecznym warunkiem ochrony godności człowieka".

Radziewicz-Winnicki argumentował, że preambuła nie jest potrzebna, gdyż w przygotowanym przez jego resort projekcie znajduje się zapis, że leczenie niepłodności jest prowadzone z poszanowaniem godności człowieka oraz prawa do życia prywatnego i rodzinnego, ze szczególnym uwzględnieniem prawnej ochrony życia, zdrowia, dobra i praw dziecka. Także przedstawiciel biura legislacyjnego Sejmu mówił, że obecnie nie stosuje się preambuł w ustawach.

Kolejna poprawka miała na celu umożliwienie korzystania z metody in vitro wyłącznie przez małżeństwa, a nie - jak w projekcie rządowym - także przez związki nieformalne. Znajdował się w niej też zapis, że w procedurze wspomaganej prokreacji stosowana może być wyłącznie komórka jajowa kobiety, która się jej poddaje. Wiceminister wskazał, że przyjęcie takich rozwiązań oznaczałoby zróżnicowanie praw obywateli do leczenia w zależności od przesłanki niemedycznej, czyli stanu cywilnego, a także zróżnicowanie praw kobiet, które wytwarzają własne komórki jajowe i tych, które ich nie wytwarzają.

Radziewicz-Winnicki negatywnie odniósł się też do propozycji zmiany definicji zarodka, który - w myśl zgłoszonej poprawki - miał być "organizmem ludzkim". Definicja obejmowałaby czas od połączenia gamet do momentu zagnieżdżenia się zarodka w ścianie macicy. Wiceminister wskazał, że w rządowym projekcie zapisano, iż zarodek powstaje w wyniku pozaustrojowego połączenia męskiej i żeńskiej komórek rozrodczych. Biorąc zaś pod uwagę, że przewidziano w nim także sankcje karne w przypadku zniszczenia zarodka, przyjęcie poprawki mogłoby doprowadzić do konieczności wszczynania postępowania karnego także w przypadku naturalnego poronienia.

Komisja, na wniosek wiceministra, odrzuciła też poprawkę, w myśl której w procedurze in vitro możliwe byłoby tworzenie maksymalnie dwóch zarodków i to pod warunkiem, że byłyby one jednocześnie przenoszone do ciała kobiety. Radziewicz-Winnicki podkreślał, że zgoda na taki zapis oznaczałaby faktyczny koniec stosowania procedury in vitro w Polsce. Jak wskazał, z danych trwającego rządowego programu in vitro wynika, że przy dopuszczalności zapłodnienia sześciu oocytów (taką samą liczbę przyjęto w projekcie ustawy) uzyskuje się średnio 3,31 zarodka, co ostatecznie umożliwia zyskanie jednej ciąży, czyli narodziny tylko jednego dziecka.