- Czy w pani ocenie w Polsce występują problemy z finansowaniem leczenia stwardnienia rozsianego (SM)?
Prof. Danuta Ryglewicz: - Sytuacja chorych na SM bez wątpienia w ostatnich latach uległa zdecydowanej poprawie. W porównaniu do roku 2015 obecnie leczymy o ok. 30-40 procent więcej chorych. Mamy też zapewniony dostęp do prawie wszystkich nowych leków. W pierwszej linii lekowej dysponujemy ośmioma farmaceutykami.

Nieco gorzej jest w drugiej linii, gdzie mamy obecnie dwa leki: fingolimod i natalizumab i oczekujemy na wprowadzenie na listę leków refundowanych dwóch produktów: okrelizumabu i cladrybiny. Nie ma też problemu z finansowaniem tych leków, gdyż NFZ pokrywa, chociaż niekiedy z opóźnieniem, koszty produktu leczniczego, nawet jeśli są nadwykonania.

Problemem, z którym musimy się borykać są kolejki do leczenia. Jednak nie występują we wszystkich placówkach. Na 128 ośrodków, które prowadzą takie programy, kolejki występują w 48. To są duże ośrodki, które prowadzą pierwszą i drugą linię leczenia, gdzie największy problem stanowi obecna wycena kosztów obsługi. Dlatego też jestem zdania, że należy w pewien sposób zmienić system finansowania kosztów obsługi. Nawet bez wyraźnego podnoszenia środków finansowych.

Kolejnym problemem organizacyjnym, który wymaga rozwiązania jest całościowe zaopiekowanie się pacjentem chorym na SM. Tutaj rozwiązaniem byłoby wprowadzenie koordynowanej opieki dla chorych na stwardnienie rozsiane. Mam jednak nadzieje, że ten problem wkrótce znajdzie rozwiązania, ponieważ prawdopodobnie wejdzie w życie projekt pilotażowy koordynowanej opieki medycznej w SM, w ramach którego chorzy otrzymają dostęp do potrzebnych im konsultacji specjalistów, jak np. okulista, ginekolog czy urolog, a także poprawi się dostęp do rehabilitacji.

- Na czym miałyby polegać zmiany związane z finansowaniem programów?
- Pierwsze rzecz, która powinna ulec zmianie w wycenie kosztów obsługi programów lekowych to rozliczanie kwoty przeznaczonej na obsługę w systemie ryczałtowym, płatnym raz na kwartał. Obecnie roczna płatność za obsługę jednego pacjenta w programie lekowym wynosi maksymalnie 1248 zł. Szpital otrzyma ją w całości tylko wówczas, gdy pacjent odbędzie dwanaście wizyt w ramach programu, po jednej w miesiącu. To problem, który powoduje, że są ośrodki, w których pacjenci czekają w kolejkach, ponieważ lekarze nie dysponują dodatkowym czasem ani siłami, by przyjąć ponadplanowych pacjentów.