Jeżeli jest dużo pacjentów i oni przychodzą co miesiąc to lekarz po prostu fizycznie nie daje rady ich obsłużyć. Tymczasem nie każdy pacjent potrzebuje dwunastu wizyt w roku. Zdecydowana większość chorych mogłaby przychodzić do neurologa w ramach programu lekowego raz na trzy miesiące. Takie rozwiązanie byłoby też korzystne dla chorych, którzy nierzadko muszą zwalniać się z pracy, aby dojechać na wizytę do ośrodka. Jeśli ma to miejsce raz w miesiącu, jest to dla chorych duże obciążenie. Myślę też, że należałoby zwiększyć wycenę kosztów obsługi programów lekowych.

Ta wycena nie zmieniła się od piętnastu lat, pomimo że od tego czasu zmieniły się wynagrodzenia lekarzy i pielęgniarek. Przecież w ramach wyceny kosztów obsługi nie chodzi tylko o wynagrodzenie lekarza, chociaż on tu odgrywa podstawową rolę, ale również o wynagrodzenie dla pielęgniarek, a także sekretarek medycznych, które odciążyłyby lekarzy przy wypełnianiu niezbędnej dokumentacji medycznej.

- Coraz częściej mówi się, że niskie koszty obsługi programu sprawiają, iż dyrektorzy szpitali nie są zainteresowani prowadzeniem tych programów. Czy to prawda?|
- Tak. Dyrektorzy szpitali niechętnie patrzą na niedochodowe świadczenia. Programy lekowe są tak nisko wyceniane, że lekarz po pierwsze w ogóle nie ma środków finansowych, żeby zatrudnić dodatkowe osoby od obsługi. Po drugie w sytuacji, gdy lekarz nie przyjmie chorego dwanaście razy w roku, program lekowy przestaje się bilansować. W tej sytuacji trudno się dziwić, że dyrektorzy w ogóle nie są zainteresowani programami.

Coraz częściej słyszę od neurologów, że dyrektorzy nie chcą mieć programów lekowych, twierdząc, że są one im w ogóle niepotrzebne. Taka sytuacja jest np. na Dolnym Śląsku, gdzie jest bardzo dużo pacjentów i od wielu lat są kolejki do wejścia do programu. Tam też dyrektorzy nie są zainteresowani przyjmowaniem nowych pacjentów w ramach programu lekowego.

Podobał się artykuł? Podziel się!