Dla części pacjentów kwalifikujących się do grupy o nielimitowanym dostępie do leczenia, sytuacja się poprawiła. W wielu szpitalach, w tym w DCO, zmieniono system organizacji pracy i ułatwiono tym chorym dostęp do wszystkich procedur diagnostycznych i leczniczych.

Dla drugiej grupy chorych, którzy częściowo mieszczą się w kryteriach pakietu onkologicznego, sytuacja się nieco pogorszyła, aczkolwiek zmiany organizacyjne wprowadzone w szpitalach nastawione były na zwiększenie świadczeń realizowanych 
w warunkach ambulatoryjnych, dlatego - jeśli diagnostyka i leczenie mogło być prowadzone bez hospitalizacji - to i dla nich dostępność jest nadal do zaakceptowania.

Problem stanowią natomiast limitowane świadczenia dla pacjentów, u których leczenie onkologiczne rozpoczęto przed wprowadzeniem pakietu. Ograniczenia finansowania dotyczą m.in. świadczeń, które związane są z leczeniem paliatywnym (m.in. radioterapia paliatywna) oraz leczeniem wspomagającym pacjentów onkologicznych, np. implantacji portu naczyniowego, przetoczenia produktów krwiopochodnych a także żywienia do- i pozajelitowego.

Taka sytuacja jest nie do zaakceptowania, dlatego konieczna jest pilna modyfikacja zapisów wykluczających część pacjentów onkologicznych z pakietu. Niezbędne jest umożliwienie rozliczania tych procedur w ramach pakietu onkologicznego, czyli zapewnienie chorym onkologicznym pełnego, nielimitowanego dostępu do leczenia.

Kolejnym negatywnym efektem wdrożenia pakietu onkologicznego jest pogorszenie sytuacji finansowej szpitali. Przyczyną tego stanu jest zbyt niska wycena procedur realizowanych w ramach diagnostyki pacjentów oraz zaniżona wycena hospitalizacji do chemio- i radioterapii.

Dodatkowym problemem jest niekonsekwentna polityka Ministerstwa Zdrowia w zakresie preferowania leczenia ambulatoryjnego pacjentów onkologicznych. 
Z jednej strony w pakiecie onkologicznym wyrównano wycenę hospitalizacji 
z finansowaniem pobytu w hostelu pacjenta w trakcie radioterapii, zachęcając w ten sposób do leczenia ambulatoryjnego, ale z drugiej strony nadal obowiązują w całym kraju rozporządzenia ministra zdrowia uniemożliwiające zakontraktowanie świadczeń 
z zakresu radioterapii ambulatoryjnej bez jednoczesnego posiadania oddziału stacjonarnego radioterapii w jego lokalizacji.

W DCO we Wrocławiu poradziliśmy sobie z tym problemem kontraktując świadczenia 
z zakresu radioterapii w nowej lokalizacji (w filii) poprzez Wojewódzki Szpital Specjalistyczny w Legnicy. Takie rozwiązanie jest zgodne z obowiązującymi przepisami, ale niestety generuje dodatkowe, niepotrzebne koszty.

Ministerstwo Zdrowia od wielu miesięcy zapowiada zmiany, ale wciąż ich nie wdraża. Natomiast szpitale onkologiczne próbują sobie same radzić z problemami związanymi 
z obowiązującą ustawą. Centra onkologiczne musiały same znaleźć rozwiązania problemów organizacyjnych związanych z zapewnieniem pacjentom dostępu do szybkiej diagnostyki 
i terapii onkologicznej.

W DCO we Wrocławiu nie przekraczamy ustalonych terminów realizacji diagnostyki, konsyliów i terapii. Nadal jednak rosną koszty związane zarówno z zmianami wycen procedur, jak i koniecznym zatrudnieniem dodatkowego personelu na potrzeby obsługi biurokratycznej oprawy nowej ustawy (karty DiLO, aplikacji AP-KOLCE).

Jednak sam fakt rozpoczęcia zmian w zakresie regulacji opieki medycznej nad pacjentami onkologicznymi jest dużym sukcesem. Konieczne są jednak pilne modyfikacje pakietu na które czeka środowisko pacjentów i onkologów. Wszyscy jesteśmy zgodni, że  brak zmian w zakresie finansowania leczenia onkologicznego może obrócić wstępny sukces w zakresie poprawy dostępności do leczenia dla pacjentów w poważne problemy finansowe szpitali onkologicznych, a wówczas obsługa pacjentów ulegnie dramatycznemu pogorszeniu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Materiał chroniony prawem autorskim - zasady przedruków określa regulamin.

• DOLNOŚLĄSKIE CENTRUM ONKOLOGII WE WROCŁAWIU
• PAKIET ONKOLOGICZNY