Ministrem zdrowia zostanie Konstanty Radziwiłł. Swoich zastępców jeszcze oficjalnie nie wskazał, ale jak nieoficjalnie ustaliła Gazeta Wyborcza, mówi się o kilku kandydatach.

Pewniakiem ma być właśnie Krzysztof Łanda, były dyrektor Departamentu Polityki Lekowej w NFZ, a obecnie szef fundacji Watch Health Care. Łanda ma odpowiadać w resorcie za politykę lekową.

Łanda jest m.in. współautorem raportu "Fundusz Walki z Rakiem" zaprezentowanego we wrześniu br. w Warszawie.

- Polska jest krajem, który bardzo mało wydaje na onkologię, co jest m.in. efektem relatywnie niskich wydatków na ochronę zdrowia w Polsce jako odsetka PKB. Te wydatki stanowią jedynie około jednej trzeciej tego, co jest standardem w państwach UE - mówił podczas prezentacji.

Przypomniał, że w polskim koszyku świadczeń gwarantowanych nie ma szeregu innowacyjnych technologii, które są dostępne dla pacjentów w innych państwach. Według danych Fundacji, poza koszykiem świadczeń gwarantowanych w Polsce pozostaje ponad 250 innowacyjnych technologii lekowych oraz ok. 1000 innowacyjnych technologii nielekowych.

- W dodatku najczęściej nowe leki pojawiają się w refundacji w naszym kraju z kilkuletnim opóźnieniem. Nie mamy też wprowadzonego rozwiązania w postaci tzw. wczesnego dostępu, czyli early access - dodał prezes Łanda.

Wskazał, że proponowane przez niego rozwiązanie, które umożliwia udostępnienie leków jeszcze niezarejestrowanych, ale wykazujących w badaniu klinicznym istotny postęp terapeutyczny w porównaniu do obecnie istniejących opcji leczenia, z powodzeniem funkcjonuje w innych państwach.

Jarosław Pinkas wróci na Miodową?
Kolejną osobą z pewną niemalże nominacją ma być, zdaniem Gazety, Jarosław Pinkas, współpracownik Zbigniewa Religi i wiceminister zdrowia w poprzednim rządzie PiS.

Pinkas ukończył studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Warszawie (specjalizacja II stopnia w zakresie medycyny rodzinnej i II stopnia w zakresie zdrowia publicznego). Jest doktorem nauk medycznych.

Od 1998 r. był zastępcą Kierownika Oddziału Regionalnego ds. Ubezpieczeń Zdrowotnych w Biurze Pełnomocnika Rządu ds. Wprowadzenia Powszechnego Ubezpieczenia Zdrowotnego. Przez 3 lata był asystentem prof Religi w Klinice Kardiochirurgii Centralnego Szpital Klinicznego MSW. Przed powołaniem do rządu był zastępcą dyrektora ds. klinicznych i organizacyjnych Instytutu Kardiologii w Aninie. Od grudnia 2005 do grudnia 2007 był prezesem Polskiego Czerwonego Krzyża.

Od 4 listopada 2005 r. do 28 listopada 2007 r. sprawował funkcję wiceministra zdrowia. Jest współautorem ustawy o ratownictwie medycznym.

Po wyborach w 2007 wygrał konkurs na stanowisko dyrektora Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego - Państwowego Zakładu Higieny.

16 kwietnia 2008 został zatrzymany przez funkcjonariuszy ABW pod zarzutem korupcji w kontaktach z jedną z firm farmaceutycznych. 18 kwietnia 2008 r. sąd wydał nakaz trzymiesięcznego tymczasowego aresztowania. 21 maja sąd zdecydował, że po wpłaceniu 200 tys. zł kaucji będzie mógł opuścić areszt. W marcu 2015 r. sąd prawomocnie uniewinnił go ze wszystkich zarzucanych mu czynów, uznając przedstawione przez prokuraturę zarzuty za całkowicie bezzasadne.

Hoc i Wojtyła?
Mniej szans mają Andrzej Wojtyła, minister zdrowia w rządzie Hanny Suchockiej w latach 90., a w czasie poprzednich rządów PiS wiceminister oraz poseł Czesław Hoc.

Hoc w 1979 r. ukończył studia na Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie. Posiada specjalizację drugiego stopnia z zakresu chorób wewnętrznych, medycyny rodzinnej i endokrynologii. Od ukończenia studiów do 2005 pracował w ZOZ w Kołobrzegu. Publikował w lokalnej prasie cykl artykułów na temat różnych zagadnień związanych ze zdrowiem.

W latach 1998-2002 był radnym powiatu kołobrzeskiego, następnie do 2005 r. zasiadał w sejmiku zachodniopomorskim. W 2004 r. bezskutecznie kandydował z listy Prawa i Sprawiedliwości do Parlamentu Europejskiego.

W 2005 r. z ramienia PiS został wybrany na posła V kadencji w okręgu koszalińskim. W wyborach parlamentarnych w 2007 r. po raz drugi uzyskał mandat poselski, otrzymując 18 309 głosów. W 2009 r. po raz drugi bez powodzenia kandydował do PE. W wyborach do Sejmu w 2011 r. z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, dostał 19 942 głosy. Bezskutecznie z ramienia PiS kandydował w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 r.

W 2015 r.został ponownie wybrany do Sejmu, otrzymując 25 072 głosów.

Andrzej Wojtyła ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Adama Asnyka w Kaliszu. Studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Poznaniu ukończył w 1980. W 1990 zdobył specjalizację II stopnia w pediatrii w Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego w Warszawie. W 1995 uzyskał certyfikat z międzynarodowych stosunków zdrowotnych w George Washington University, a w 1996 certyfikat z administracji ochrony zdrowia w Georgetown University w Waszyngtonie. W 2004 zdobył specjalizację z zakresu zdrowia publicznego w Centrum Egzaminów Medycznych w Łodzi.

W 2005 uzyskał stopień naukowy doktora nauk medycznych na podstawie rozprawy pt. Wykorzystanie doświadczeń amerykańskich w zakresie kontroli wydatków zdrowotnych w reformach ochrony zdrowia w Polsce napisanej pod kierunkiem dr. hab. Alfreda Owoca. W 2014 r.. uzyskał na Uniwersytecie Medycznym im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu stopień naukowy doktora habilitowanego nauk medycznych w zakresie medycyny.

W latach 1980-1992 pracował w Szpitalu Miejskim w Pleszewie jako stażysta, młodszy asystent, asystent i starszy asystent. Od 1984 do 1992 pełnił funkcję kierownika Wiejskiego Ośrodka Zdrowia w Jastrzębnikach. W lipcu 1992 objął funkcję ministra zdrowia i opieki społecznej w rządzie Hanny Suchockiej, którą pełnił do października 1993. Od 1994 do 1996 wykładał jako visiting professor na Georgetown University. Był sekretarzem generalnym Światowej Organizacji Medycyny Wsi. Należał do komitetu naukowego kwartalnika "International Journal of Rural Health".

W latach 1990-1992 był członkiem zarządu krajowego PSL "Solidarność", następnie do 1997 zasiadał we władzach krajowych tej partii (wówczas Stronnictwa Ludowo-Chrześcijańskiego). Od 1997 należał do Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego, zaś od 2002 do rozwiązania (2003) był członkiem SKL – Ruchu Nowej Polski. W 2014 przystąpił do Polski Razem.

W latach 1991–1993 i 1997–2005 zasiadał w Sejmie I, III i IV kadencji. Pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Zdrowia. Był wybierany kolejno z listy Porozumienia Ludowego (1991), Akcji Wyborczej Solidarność (1997) i Platformy Obywatelskiej (2001) w okręgu kaliskim.

W 2005 z własnego komitetu bez powodzenia kandydował do Senatu. Od 4 listopada 2005 do 5 września 2006 zajmował stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia, 19 maja 2006 objął stanowisko głównego inspektora sanitarnego. W 2010 wygrał konkurs na dyrektora Instytutu Medycyny Wsi w Lublinie, pełnił tę funkcję do 2014. W kwietniu 2015 został dyrektorem sanepidu w Kaliszu. W tym samym roku ponownie wystartował do Senatu (z ramienia PiS, jako przedstawiciel Polski Razem). Uzyskał mandat senatora IX kadencji, otrzymując 43 068 głosów.

Więcej: wyborcza.pl

• NOWY MINISTER