11 września za odrzuceniem projektu o wspomaganym samobójstwie było 338 posłów. 118 było temu przeciwnych. 

Rob Marris, który złożył projekt w Izbie Gmin po jego odrzuceniu zaapelował do rządu o większe zaangażowanie na rzecz opieki paliatywnej i przyznał, że nie zamierza w tej kadencji parlamentu ponownie składać projektu w tej sprawie.

Wcześniej w rozmowie z Rynkiem Zdrowia Marris wyrażał opinię, że przy  zdecydowanym poparciu społecznym (ostatnie sondaże wskazywały, że za jego projektem opowiada się 70 proc. Brytyjczyków  - red.) i rosnącym poparciu wśród przedstawicieli parlamentu projekt ma szanse na przyjęcie. 

Marris zwraca uwagę, że projekt ma zdecydowane poparcie pielęgniarek, akceptuje go 40 proc. lekarzy rodzinnych. - Badania opinii publicznej wskazują, że 57 proc. brytyjskich lekarzy uważa, że przepisy te stanowiłyby najlepsze zapewnienie ochrony praw osób nieuleczalnie chorych - podkreślał.

Ideą projektu było przyznanie prawa osobom śmiertelnie chorym do popełnia samobójstwo po przyjęciu leków, które uzyskaliby od lekarza. 

Przeciwnicy projektu złożonego przez Marrisa przekonywali, że nie daje on gwarancji zapobiegania nadużyciom.

Jak mówił nam wcześniej Marris jego projekt opiera się na doświadczeniu podobnego prawa, które od 18 lat obowiązuje w stanie Oregon (USA). I nic nie wskazuje, by w jego trakcie dochodziło tam do nadużyć.

W stanie Oregon w 2013 r. z tej możliwości skorzystało mniej niż 80 chorych, przy ok. 30 tys. zgonów rocznie.

Zwolennicy zmian w brytyjskim prawie podkreślali, że obecnie nieuleczalnie chorzy z tego kraju, którzy nie chcą dłużej żyć w cierpieniu, wyjeżdżają do szwajcarskiej kliniki Dignitas, by poddać się eutanazji.

Dzień przed debatą w Izbie Gmin podobną ustawę uchwalono w  kalifornijskim parlamencie stanowym.

 

Materiał chroniony prawem autorskim - zasady przedruków określa regulamin.

• WSPOMAGANE SAMOBÓJSTWO