Szczotok jest działaczem fundacji A.R.T. przeciwprzemocy.pl, która zajmuje się prewencją oraz pomocą ofiarom przemocy.

W rozmowie z PAP powiedział, że zespoły ratownictwa medycznego rzadko są wyzwane do pomocy ofiarom przemocy domowej, zaznaczył jednak, że te przypadki, w których ratownicy interweniują, są już najczęściej bardzo poważne.

- Niejednokrotnie jest to bezpośrednio powiązane ze skutkami nadużycia alkoholu przez jedną czy przez obie strony konfliktu - powiedział Szczotok. Dodał, że wśród ofiar przemocy, z którymi miał do czynienia w swojej pracy, były nie tylko kobiety, ale również mężczyźni i dzieci.

Niekiedy zdarza się, że ratownicy medyczni są wzywani do miejsc, gdzie trwa tzw. awantura domowa.

- Jeżeli mamy informację od dyspozytora, że na miejscu wezwania trwa awantura, czy też słyszymy awanturę, wówczas w większości przypadków nie wchodzimy na miejsce, zanim nie pojawi się grupa interwencyjna policji - wyjaśnił Szczotok.

Zaznaczył, że ratownicy medyczni nie są wyposażeni w żadne środki przymusu bezpośredniego i trudno byłoby im obronić się przed uzbrojonym napastnikiem. - Bywają sytuacje, kiedy jesteśmy nie tylko w bezpośrednim zagrożeniu, ale nawet jesteśmy atakowani - przyznał ratownik.

Jego zdaniem rozmowa z ofiarami przemocy jest trudna, ponieważ najczęściej wiąże się to z koniecznością pokonania przez nie bariery wstydu. - Niejednokrotnie ofiary przemocy całkowicie negują to, co się wydarzyło, twierdzą, że same sprowokowały tę sytuację, albo że to był przypadek - mówił ratownik.

- Na miejscu zdarzenia poza zaopatrzeniem urazów fizycznych potrzebne jest "zaopatrzenie urazów psychicznych". Staramy się rozmawiać z taką osobą delikatnie, w miarę możliwości nie zadawać bardzo trudnych pytań. Aczkolwiek musimy poznać okoliczności zajścia, bo może to determinować kolejne obrażenia, które są trudne do ustalenia na miejscu zdarzenia - wyjaśnił.

Dodał, że o sytuacjach związanych z przemocą ratownicy zawiadamiają policję. Przyjazd funkcjonariuszy sprawia, że ofiary często otwierają się i opowiadają o zaistniałym zdarzeniu, ale mimo wszystko nie zawsze decydują się na wdrożenie procedur związanych z ukaraniem sprawcy.

Jeżeli ofiara zdecydowanie odmawia wzywania policji, wówczas ratownicy zachęcają ją do kontaktów z instytucjami zajmującymi się pomocą ofiarom przemocy, np. z opieką społeczną lub z poradniami psychologicznymi. Proponują również kontakt ze specjalistyczną infolinią. Niełatwym aspektem pracy ratownika medycznego jest również pomoc ofiarom przemocy seksualnej.