Ceremonia wręczenia przyznawanych już po raz 27. nagród Ig Nobla odbyła się w Sanders Theatre na Uniwersytecie Harvarda w USA.

Nagrody Ig Nobla (inaczej Antynoble) to humorystyczne odpowiedniki Nagród Nobla wręczane za osobliwe prace naukowe, które "najpierw śmieszą, a potem skłaniają do myślenia" oraz odkrycia, które "nie mogą lub nie powinny być powtarzane". Przyznawane są przez czasopismo "Annals of Improbable Research", kierowane przez Marca Abrahamsa. Nagradzane prace najczęściej mają faktyczną wartość naukową, ale są też zabawne.

Pokojowego Ig Nobla przyznano za badania pozornie bardziej związane z medycyną. Jak dowiódł międzynarodowy zespół naukowców(Milo Puhan, Alex Suarez, Christian Lo Cascio, Alfred Zahn, Markus Heitz, Otto Braendli) regularne granie na didgeridoo - instrumencie dętym używanym przez australijskich Aborygenów - jest skutecznym sposobem zwalczania bezdechu sennego oraz chrapania. Zwiększa ono sprawność oddychania i wzmacnia mięśnie krtani. Kto więc w nocy chce mieć spokój w domu, może iść w ślady naukowców, kupić plastikową rurę długości 130 centymetrów i starać się w nią wdmuchiwać powietrze jak Aborygen. Stosowany przez nich tzw. oddech cyrkularny polega na jednoczesnym wdychaniu powietrza nosem i wydychaniu ustami. Wagę badania potwierdza opublikowanie go przez pismo BMJ, a chrapiący laureat Ig Nobla Alex Suarez był inspiracją do jego przeprowadzenia.

Nagrodę w dziedzinie anatomii zdobył Brytyjczyk James Heathcote za godne Czerwonego Kapturka pytanie "Dlaczego starsi mężczyźni mają wielkie uszy", będące też tytułem artykułu w "British Medical Journal". Mierząc długość ucha ponad 200 pacjentów, Heathcote odkrył, że uszy starszych mężczyzn nie tylko są większe, ale także po 30. roku życia rosną o około 2 milimetry na każdą dekadę. Uszy kobiet także powiększają się z wiekiem, co jednak mniej rzuca się w oczy, ponieważ na początku są mniejsze i często zasłaniają je długie włosy.

W dziedzinie medycyny nagrodę otrzymali: Jean-Pierre Royet, David Meunier, Nicolas Torquet, Anne-Marie Mouly oraz Tao Jiang. W swoim badaniu wykorzystali oni wyrafinowaną technikę funkcjonalnego rezonansu magnetycznego (fMRI), by obserwować, co dzieje się w mózgach osób odczuwających obrzydzenie na widok sera. Badanie opublikowało czasopismo "Frontiers in Human Neuroscience".