„Gazeta Wyborcza“ opisała przykład szpitala, który znalazł sposób na zarobienie pieniędzy. Ordynator oddziału zarządził wykonywanie wszystkim pacjentkom przed planowaną operacją badanie, za które NFZ płacił 1100 zł. Dzięki temu szpital zarobił dodatkowo 1 mln zł rocznie.

Płatnik nie jest w stanie skontrolować wszystkich zdarzeń medycznych, za które płaci. Przeprowadza kontrole preskrypcji leków, wykonania świadczeń, nie tak dawno zachodniopomorski oddział NFZ wprowadził kontrolę i weryfikację pacjentów oczekujących za zabieg. Po wykreśleniu chorych, którzy zapisywali się do kilku ośrodków, kolejki na niektóre operacje wyraźnie się skróciły.

Wszyscy od dawna mówią o konieczności naprawy systemu, jednak każdy widzi to inaczej. Politycy odrzucą pomysł wprowadzenia częściowej odpłatności za świadczenia – co mogłoby ukrócić nadużywanie przez niektórych pacjentów korzystania ze świadczeń – jako niepopularny społecznie.

Publicystka „Gazety Wyborczej“, Elżbieta Cichocka, zauważa, że przeciwnikami dalszego urynkowienia systemu były głównie pielęgniarki bojące się o bezpieczeństwo socjalne. „Doświadczenie nauczyło je już, że każdy szpital przekształcony w spółkę zaczyna od oszczędności na płacach i zwalnia ok. 15 proc. pielęgniarek, pozostałym oferując kontrakty, a nie pracę na etacie. Można by ten argument pominąć, skoro efektywność gospodarcza szpitala-spółki wymaga oszczędności“ – pisze publicystka.

Sytuacja jest o tyle paradoksalna, że mamy jeden z najniższych wśród państw unijnych wskaźnik pielęgniarek na 10 tys. mieszkańców. 11 lat temu było ich w Polsce 300 tys., dzisiaj jest 220 tysięcy.

 – Ktoś kiedyś powiedział, że medycyna nie jest zwyczajną profesją, ale uprawianiem sztuki. Te czasy się skończyły – mówi Maciej Krzakowski, krajowy konsultant w dziedzinie onkologii klinicznej, odnosząc to do konieczności prawidłowego kwalifikowania pacjentów do drogiego leczenia. – Nie ma tu miejsca na dowolność. Inaczej zmarnuje się pieniądze i zdrowie chorych.

Potrzebna jest też zmiana zachowań podmiotów opieki medycznej. Lekarze rodzinni starają się zminimalizować swoje koszty, więc wysyłają chorych na badania do szpitali. Szpitale starają się zmaksymalizować dochody, więc walczą o coraz wyższe kontrakty i mnożą liczbę chorych i niepotrzebnych badań. Nikt dzisiaj nie wie, ilu chorych mogłoby uniknąć leczenia szpitalnego, gdyby pieniądze krążące w systemie wydawano rozsądniej...

Więcej w Gazecie Wyborczej.

Podobał się artykuł? Podziel się!