Minister zdrowia będzie bowiem określał w rozporządzeniu wykaz świadczeń gwarantowanych, czyli świadczeń opieki zdrowotnej częściowo lub całkowicie finansowanych ze środków publicznych.

Zdaniem posłów opozycji, takie uprawnienia dla ministra zdrowia oznaczają wstęp do wprowadzenia współpłacenia za usługi medyczne. Wykaz świadczeń gwarantowanych ma być dla pacjentów źródłem informacji o tym, jakie świadczenia będą finansowane w ramach obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego, a za które będą musieli częściowo zapłacić.

Postępowaniem w sprawach kwalifikowania świadczeń zdrowotnych gwarantowanych ma zajmować się Agencja Oceny Technologii Medycznych (AOTM). Podejmowane przez nią decyzje będą poprzedzane opiniami konsultantów krajowych z danej dziedziny medycyny, prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia i Rady Konsultacyjnej AOTM. Po uzyskaniu tych wszystkich rekomendacji minister zdrowia ma decydować, które świadczenia, w jakim stopniu i na jakich warunkach będą gwarantowane. Jego decyzja będzie niezależna od rekomendacji AOTM.

Czego ustawa nie precyzuje
Opozycja już wysuwa wobec tak sformułowanej ustawy zarzut niekonstytucyjności.

– Ustawa wprowadzi kuchennymi drzwiami współpłacenie pacjentów za usługi medyczne ponieważ ustale dwie kategorie koszyka: świadczenia gwarantowane i świadczenia częściowo gwarantowane, czyli takie, które nie będą w 100 procentach finansowane ze środków publicznych – mówi portalowi rynekzdrowia.pl poseł Marek Balicki (niezrzeszony).

Według Marka Balickiego ustawa nie precyzuje jakie będą zasady kwalifikowania świadczeń w pełni finansowanych i tych finansowanych częściowo.

– To jest rozwiązanie, które wydaje się być niezgodne z art. 68 Konstytucji i wydaje się być także niedobre z punktu widzenia przejrzystości zmian w polityce zdrowotnej i w zasadach korzystania z niej – rozważa poseł.

Przypomina wyrok Trybunału Konstytucujnego ze stycznia 2004, który uchylił pierwszą ustawę o NFZ. Z uzasadnienia tego wyroku wynika co prawda, że koszyk niekoniecznie musi być opisany w ustawie.

– Ale w ustawie musi być bardzo dobrze i dokładnie opisana cała procedura, kryteria i przesłanki kwalifikowania danego świadczenia, jako gwarantowanego. Tego w tej ustawie brakuje – konkluduje.