Także Bogusław Tyka, dyrektor naczelny Wojewódzkiej Stacji Ratownictwa Medycznego w Łodzi, przypomina, że pogotowie to nie tylko ratownicy medyczni, ale również pracownicy ambulatoriów, apteki, warsztatów samochodowych, stacji benzynowych, zaopatrzenia, administracji.

W 2016 roku nie mógł porozumieć się ze związkami zawodowymi w sprawie wzrostu wynagrodzeń, więc arbitralnie zdecydował o 100 zł podwyżki dla wszystkich. Średnie wynagrodzenie brutto ratownika medycznego na etacie wynosi  tam 5 220 zł  6278 zł z ZUS-em). - Na rękę jest to ok. 3,5 tys. zł - podlicza szybko dyrektor.

- Nie może być tak, by dyrektor preferował którąś grupę zawodową i inni pracownicy nie mogli uzyskać podwyżek, bo wszystkie środki na ten cel zostaną przekazane ratownikom. Poza tym nie można oczekiwać od pracodawców, by niejako powtórzyli błąd dawnej tzw. ustawy 203 i przekazali podwyżki bez przyznania na nie środków. Podwyżki mogą nastąpić, jeśli wzrośnie stawka za dobokaretkę - mówi z przekonaniem.

Ratownicy: reformujmy pogotowie
Jego zdaniem podwyżki ratownikom oczywiście się należą ze względu na ciężką i odpowiedzialną pracę, ale oczekiwanie, że pracodawcy znajdą na nie teraz proponowane przez resort pieniądze jest nierealne.

Roman Badach-Rogowski też nie wróży powodzenia ministerialnemu apelowi. - Wiemy, że wojewódzkie i miejskie stacje pogotowia wypłacają podwyżki z nadwyżek i tam bilans jest na zero. Inni pracodawcy, tam gdzie pogotowie jest przy szpitalu, też pieniędzy w ratownictwie nie znajdą, bo one im ratują budżet zadłużonych placówek - przewiduje.

Jego zdaniem środki na podwyżki, jakich domagają się ratownicy faktycznie są w systemie, ale pojawiłyby się w ich kieszeniach, gdyby zreformowano strukturę pogotowia i powołano 16 stacji wojewódzkich, bo wtedy m.in. "nie dochodziłoby do przepadku środków na ratownictwo w czeluściach szpitali".

Podobał się artykuł? Podziel się!