Większość krajów ma system publicznego finansowania leczenia - w tym stomatologicznego. Np. w  Wielkiej Brytanii z bezpłatnego leczenia dentystycznego mogą skorzystać m.in.: osoby poniżej 18. roku życia, osoby powyżej 19 roku życia uczące się, kobiety w ciąży lub do 12 miesięcy od porodu lub pacjenci przebywający w szpitalach. Pozostałe osoby muszą płacić z własnej kieszeni albo wykupić dodatkowe ubezpieczenie - informuje interia.pl

Z kolei w Norwegii pacjenci muszą sami pokryć pełne koszty leczenia. Niemiecki model opieki medycznej jest natomiast zbliżony do polskiego. Wyróżnia się ubezpieczenie obowiązkowe - ustawowe ubezpieczenie zdrowotne oraz dobrowolne - prywatne ubezpieczenie zdrowotne. W przypadku ubezpieczenia stomatologicznego pokryte zostają m.in.: koszty drogich materiałów,  takich jak: ceramika lub złoto, koszty protezy (zwrot do 85 proc.) oraz świadczeń na urządzenia protetyczne (mostki, implanty). Pozostałe koszty pacjenci muszą pokrywać z własnej kieszeni.

W polskim systemie NFZ zapewnia leczenie uzębienia dzieciom, a dorosłym refunduje jedynie najtańsze plomby. Do protez obowiązuje dopłata w wysokości 50 proc. Biorąc pod uwagę czas oczekiwania na wizytę w ramach NFZ, jak też zapewnienie dostępu jedynie do najprostszych procedur medycznych, niemal 80 proc. pacjentów decyduje się na prywatne leczenie.

Więcej: biznes.interia.pl

• STOMATOLOGIA