Najczęściej pacjenci odczuwają zmęczenie lub osłabienie mięśni, a także problemy ze snem, lęki i depresja.

Badaniem objęto 1733 pacjentów, którzy zachorowali na COVID-19 i opuścili szpital Jin Yin-tan w Wuhan (Chiny) w dniach 7 stycznia - 29 maja 2020 r. Średnia ich wieku wynosiła 57 lat. Stan zdrowia pacjentów sprawdzano podczas wizyt kontrolnych między 16 czerwca a 3 września (średni czas monitorowania ich zdrowia wynosił 186 dni). Przeprowadzano z nimi wówczas bezpośrednie wywiady medyczne przy pomocy ankiet, aby ocenić występujące objawy i jakość życia powiązaną ze stanem zdrowia. Wszyscy przeszli również badanie fizykalne, testy laboratoryjne oraz test sześciominutowego marszu, mający ocenić wytrzymałość fizyczną.

390 pacjentów poddano dodatkowym testom, w tym testowi oceniającemu funkcję płuc. Ponadto u 94 chorych, u których sprawdzano poziom przeciwciał we krwi w szczytowym okresie rozwoju infekcji (w ramach innego badania), po pół roku wykonano kontrolny test na przeciwciała.

Naukowcy wyliczyli, że 76 proc. chorych (spośród 1655 uwzględnionych w analizie) po upływie pół roku skarżyło się na jeden z problemów zdrowotnych, takich jak: zmęczenie i osłabienie mięśni - 63 proc. badanych, problemy ze snem - 26 proc. badanych, lęki i depresja - 23 proc. badanych.

Okazało się, że osoby, które ciężej przeszły COVID-19 częściej miały obniżoną funkcję płuc oraz zmiany w płucach widoczne w tomografii komputerowej. Aż 56 proc. osób, które w szpitalu wymagały sztucznej wentylacji, miało pogorszoną zdolność dyfuzyjną płuc, tj. obniżony przepływ tlenu z płuc do krwi. W przypadku pacjentów, którzy wymagali tlenoterapii odsetek ten wyniósł 29 proc., a wśród przechodzących COVID-19 najlżej (nie wymagali tlenoterapii) - 22 proc.

Wśród osób, które najciężej przeszły COVID-19, większy odsetek uzyskał gorsze wyniki w teście sześciominutowego marszu, w porównaniu z grupami lżej przechodzącymi chorobę.

Badacze zwracają jednak uwagę, że pogorszenie funkcji płuc i wytrzymałości fizycznej - zaobserwowane w badaniu - nie może być bezpośrednio przypisane przebyciu COVID-19, ze względu na brak wyjściowych danych na ten temat. Metody analizy danych zastosowane w badaniu nie pozwalają też ocenić, czy objawy, które stwierdzono u pacjentów po pół roku utrzymywały się ciągle po przebyciu choroby, uległy pogorszeniu czy wystąpiły po wypisie ze szpitala.