Mający postać bezbarwnej lub jasnożółtej cieczy syrop kukurydziany, inaczej syrop glukozowo-fruktozowy, jest powszechnie stosowany w przemyśle spożywczym ze względu na liczne zalety natury technologicznej. Można go stosować bez uprzedniego rozpuszczania, ma niską lepkość, sam nie ulega krystalizacji i nie rozwijają się w nim bakterie.

Kukurydzę przetwarza się na skrobię, z kolei skrobię - na syrop, zawierający około 55 proc. glukozy, 42 proc. fruktozy i około 3 proc. innych cukrów. Wytworzenie syropu jest znacznie tańsze, niż białego cukru z buraków czy trzciny cukrowej.

Syrop kukurydziany dodawany jest do ciastek, dżemów, jogurtów, ketchupów, konserw (na przykład rybnych), lodów, napojów, sałatek, słodyczy, sosów, a nawet napojów alkoholowych i pieczywa (w tym ostatnim przypadku zapobiega czerstwieniu). Innymi słowy, obecność syropu glukozowo-fruktozowego wskazuje na żywność wysoko przetworzoną.

W ostatnich dekadach znacznie wzrosła w USA konsumpcja gazowanych i niegazowanych napojów oraz soków słodzonych syropem kukurydzianym. W tym samym czasie wśród młodych dorosłych i osób w średnim wieku rozpowszechniły się otyłość, zespół metaboliczny oraz rak jelita grubego. Jak sugerują badania obserwacyjne, u osób, które jedzą więcej słodzonych pokarmów oraz wśród otyłych wyższe jest ryzyko raka jelita grubego.

Badania na myszach przeprowadzili naukowcy z Weill Cornell Medicine oraz NewYork-Presbyterian Hospital. Przez 8-9 tygodni każdego dnia wtryskiwali im do pyszczków porcję syropu glukozowo-fruktozowego odpowiadającą w przeliczeniu porcji spożywanej codziennie przez co drugiego Amerykanina. W efekcie u myszy z predyspozycją do raka jelita grubego pojawiały się większe guzy, niż u myszy, którym syropu nie podawano. Zastosowana dawka nie spowodowała natomiast u gryzoni otyłości ani zespołu metabolicznego.

Używając znakowanej izotopowo glukozy i fruktozy naukowcy wykazali, że guzy okrężnicy łatwo wychwytują oba cukry. Enzym o nazwie ketoheksokinaza (KHK) zmienia fruktozę w fruktozo-1-fosforan, co ułatwia nowotworowi wykorzystanie glukozy do pozyskiwania energii. Sprzyja to również wytwarzaniu tłuszczów niezbędnych do wzrostu guzów. Zarówno tłuszcze, jak i fruktozo-1-fosforan sprzyjają większemu wzrostowi guza. Ponieważ wstępne badania nad wpływem białego cukru (sacharozy) wskazują na podobny stopień ekspozycji jelit na glukozę i fruktozę - badacze spekulują, że sacharoza może również pobudzać wzrost guza.