Pochodne sulfonylomocznika są stosowane w leczeniu cukrzycy typu II. Pobudzają wydzielanie insuliny przez komórki ß trzustki, zwiększają wrażliwość komórek na działanie insuliny oraz nasilają transport węglowodanów do tkanki tłuszczowej i mięśni.

Naukowcy z University of Dundee w Wielkiej Brytanii przeprowadzili trwające ponad 18 miesięcy badania na grupie 1073 osób. Okazało się, że osoby z dwoma wariantami genu CYP2C9 3-, 4-razy częściej osiągały prawidłowy poziom cukru we krwi dzięki leczeniu pochodnymi sulfonylomocznika - w porównaniu z osobami, u których nie występował ten wariant genu.

Jak się okazało, gen CYP2C9 odpowiada za wytwarzanie enzymu, który rozkłada pochodne sulfonylomocznika w wątrobie. Specyficzny wariant genu sprawia, że enzym jest mniej aktywny, dzięki czemu organizm lepiej reaguje na lek.

Wyniki badań mogą się przyczynić do bardziej efektywnego wykorzystania środków przeznaczanych na leczenie - dzięki lepszemu dopasowaniu terapii do pacjenta.

• LECZENIE CUKRZYCY