Studiujące pielęgniarki tłumaczą swoje postępowanie tym, że praktyki kliniczne są zbędnym i nieżyciowym obowiązkiem – mimo że są zgodne z przepisami, czyli rozporządzeniem ministra zdrowia z 11 maja 2004 r. dotyczącym warunków prowadzenia studiów zawodowych dla pielęgniarek i położnych, absolwentek medycznych liceów i szkół zawodowych.

Niezręczna sytuacja
Są to osoby od lat są pracujące zawodowo. Poza tym obowiązkowych praktyk klinicznych nie są w stanie odbywać w dni wolne od pracy, co stanowi duży problem organizacyjny. Opiekunki praktyk tłumaczą, że zaliczanie zajęć koleżankom o dłuższym stażu, które wprowadzały je do zawodu i przygotowywały do objęcia stanowiska pracy w szpitalu, stawia je w niezręcznej sytuacji.

Budzi to negatywne emocje; opiekunki praktyk nie czują się kompetentne, aby sprostać zadaniu, które nakłada szczegółowy program zindywidualizowanego kształcenia umiejętności praktycznych.
Ten dziwny paradoks trafi na wokandę sądową i sprawa może mieć charakter rozwojowy...

Należy ubolewać, że do tego doszło, ale wykorzystajmy to, żeby się zastanowić nad trybem uzupełniania wykształcenia do poziomu licencjata. W odczuciu nie tylko uczestników studiów pomostowych, obowiązująca obecnie ich forma jest nieadekwatna w stosunku do potrzeb systemu i oczekiwań samych zainteresowanych. Trwają one długo (4 semestry, tylko o rok krócej niż pełne zawodowe studia licencjackie) i obejmują wiele treści nieprzydatnych dla osoby o kilku- kilkunastoletnim stażu zawodowym.

Byłoby lepiej, gdyby zakres i charakter treści kształcenia został indywidualnie dostosowany jako „learning contract” na podstawie standardu kształcenia dla zawodu pielęgniarki/położnej i starannej oceny kompetencji, ukończonych kursów i aktywności zawodowej osoby zainteresowanej. Charakterystyka studiowania powinna być zaakceptowana przez kandydatkę.

Zasady kształcenia i oceny
Każdy etap kształcenia teoretycznego i praktycznego powinien być zakończony oceną, składającą się z samooceny studenta i oceny nauczyciela – zgodnie z obowiązującymi kryteriami oceniania osiągnięć w toku kształcenia.

Z powyższego wyraźnie wynika, co leży u podłoża opisanego na początku nagannego zachowania. Studiująca pielęgniarka lub położna powinna aktywnie uczestniczyć w procesie własnej edukacji. Powinna też mieć możliwość negocjowania zakresu i charakteru treści kształcenia pomostowego (jego długość mogłaby być „elastyczna”) i brać udział w zajęciach teoretycznych oraz praktycznych w zakresie wspólnie z nauczycielem uznanym za użyteczny i potrzebny.