Do takich wniosków doszli naukowcy z University of California w San Diego oraz ze Stanford University, którzy przebadali ponad 1 tys. mieszkańców San Diego i okolic w wieku 50-99 lat (z przewagą osób po osiemdziesiątce).

Zdaniem autorów pracy leczenie lub zapobieganie depresji oraz stymulowanie wigoru u starszych osób może tak samo korzystnie wpływać na ich samopoczucie jak zmniejszanie niepełnosprawności fizycznej.

Na badanie o akronimie SAGE składała się 25-minutowa rozmowa telefoniczna z seniorami oraz obszerne badanie ankietowe przesyłane mailem. Oprócz danych na temat chorób przewlekłych oraz niepełnosprawności fizycznej, stanu psychicznego i sprawności intelektualnej od badanych zebrano też informacje m.in. na temat cech ich osobowości, kontaktów towarzyskich czy zaangażowania w życie społeczne. Poproszono ich również, by dokonali samooceny swojego zdrowia. Stosując 10-punktową skalę mieli też ocenić, czy okres starzenia się i starości oceniają jako udany i w jakim stopniu.

Średnia ocena była wysoka i wyniosła 8,2. Co ciekawe, osoby w bardziej zaawansowanym wieku oceniały swoją starość jako bardziej udaną mimo pogarszającego się zdrowia fizycznego oraz sprawności intelektualnej.

Analiza wykazała, że istotny wpływ na dobrą samoocenę okresu starości miały: żywotność badanych, ich optymistyczne nastawienie do życia oraz brak objawów depresji lub ich niewielkie nasilenie. Efekt tych czynników był porównywalny z wpływem dobrego stanu zdrowia fizycznego.

Więcej: www.naukawpolsce.pap.pl 

Podobał się artykuł? Podziel się!