Największe prawdopodobieństwo powstania bliznowców występuje w ranach pooparzeniowych, jednak mogą one powstać również z blizn pooperacyjnych, potrądzikowych, po infekcji Herpes Varicella Zoster. Powstania bliznowców po zabiegach keratektomii bądź LASIK (laser-assisted in situ keratomileusis)w leczeniu astygmatyzmu występuje najczęściej ze współistniejącymi już keloidami.(5)

Na podstawie analizy immunohistochemicznej, japońscy naukowcy wykazali zwiększoną ekspresję mRNA Wnt5a i Wnt2 w liniach komórek fibroblastów, pochodzących z keloidów w porównaniu z fibroblastami ze zdrowej skóry. (3) Wyniki te były zgodne z analizami metodą Western Blot i RT-PCR. To odkrycie uznaje potencjalną funkcję szlaku Wnt (wingeless) w patogenezie bliznowca. Szlak Wnt pełni różne role w funkcjach komórki indukując proliferację, przeżycie, różnicowanie, apoptozę i migrację komórek.

Niestety terapia bliznowców jest dość trudna. Operacyjne wycięcie keloidów może prowadzić do powstania kolejnych, ponieważ operacja to kolejny bodziec drażniący tkanki, który jest przyczyną do nadmiernej proliferacji fibroblastów w tym miejscu. Jednakże wydaje się, że autorzy, jednej z najnowszych publikacji w American Society for Dermatologic Surgery (1), odkryli sposób, jak zaradzić niepowodzeniom operacyjnego leczenia bliznowców.

Opracowali oni nową standaryzowaną terapię adjuwantową polegającą na podaniu pierwszego zastrzyku z kortykosterydami po usunięciu szwów, następnie powtórzenie tej procedury jeszcze 4 razy w odstępach 2 tygodniowych. Dodatkowo na każdą ranę pooperacyjną zastosowano maść steroidową 2 razy dziennie przez 6 miesięcy po usunięciu szwów.

Jak dotąd stosowano do leczenia wyciąg z cebuli, maści kolagenowe, które musiały być bardzo długo i regularnie stosowane miejscowo. Zastrzyki z triamcynolonem lub interferonem gamma, alfa czy kolchicyną. Jednak w przypadku nieprzestrzegania higieny podczas zastrzyków w trakcie leczenia bliznowców może dojść do zakażenia blizn, np. niegruźliczymi prątkami Mycobacterium,(6) co prowadzi do powstawania owrzodzeń w obrębie keloidu i wymaga dodatkowego leczenia amikacyną w połączeniu z klarytromycyną przez około 4 miesiące.