Polskie Towarzystwo Reumatologiczne, które jeszcze w 2016 roku bardzo krytycznie oceniało funkcjonowanie programów lekowych, w grudniu 2017 r. opublikowało stanowisko, w którym oficjalnie dziękowało wymienionym z nazwiska wysokim urzędnikom Ministerstwa Zdrowia za poszerzenie dostępu do „innowacyjnych leków biologicznych, jak i biologicznych leków biopodobnych charakteryzujących się podobną skutecznością i profilem bezpieczeństwa jak leki innowacyjne”.

PTR wskazywało na zmiany opisów programów lekowych w reumatologii, dostosowujące je do aktualnej wiedzy medycznej i obowiązujących rekomendacji naukowych towarzystw medycznych EULAR, ACR i GRAPPA. „Dzięki temu pacjenci z zapalnymi chorobami reumatycznymi mogą być leczeni efektywniej w ramach tych samych programów lekowych i tego samego budżetu” – podkreślali podpisani pod wspomnianym stanowiskiem członkowie Zarządu Głównego PTR.

Decyduje lekarz
Zgodnie z obwieszczeniem Ministra Zdrowia leczenie biologiczne jest finansowane u pacjentów z następującymi schorzeniami reumatologicznymi:
• reumatoidalne zapalenie stawów (RZS)
• młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów (MIZS)
• łuszczycowe zapalenie stawów (ŁZS)
• zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (ZZSK)
• spondyloartropatia osiowa (SpA) bez zmian radiograficznych.

Przedmiotem krytyki ze strony stowarzyszeń pacjenckich była dotąd m.in. obligatoryjna konieczność wstrzymania skutecznej terapii (gdy uznaje się, że uzyskano remisję lub niską aktywność choroby) oraz uciążliwa procedura wydłużająca czas powrotu do niej po przerwie, w przypadku nawrotu.

Obecnie wprowadzono bardzo korzystną regulację mówiącą, że jeśli u pacjenta zaprzestano podawania leku w wyniku uzyskania dobrej odpowiedzi na leczenie, ale doszło u niego do nawrotu aktywnej choroby w okresie poniżej 12 tygodni, wtedy decyzja o długości leczenia, dawkowaniu i częstości podawania leku biologicznego po ponownym osiągnięciu małej aktywności należy do lekarza prowadzącego.

– Pozwoli to na wydłużenie aktywnej terapii i na podstawie aktualnej wiedzy medycznej na zmniejszenie dawki leku lub – częściej – wydłużenie odstępu pomiędzy podaniami, z jednoczesnym zachowaniem skuteczności klinicznej, co może zmniejszyć obciążenie pacjenta i koszty leczenia – zaznacza dr Marcin Stajszczyk, kierownik Oddziału Reumatologii i Chorób Autoimmunologicznych Śląskiego Centrum Reumatologii Rehabilitacji i Zapobiegania Niepełnosprawności im. gen. Jerzego Ziętka w Ustroniu, przewodniczący Komisji ds. Polityki Zdrowotnej i Programów Lekowych Polskiego Towarzystwa Reumatologicznego.