- Jeszcze 20 lat temu lekarze nie brali pod uwagę faktu, że pacjent może nie przestrzegać zaleceń, bo zapomina. Jeśli do tego dochodziło, uznawano to raczej za rodzaj złośliwego zachowania pacjenta.

Badania nad współpracą pacjenta w zakresie przestrzegania zaleceń terapeutycznych pojawiły się, gdy zaistniały rejestry apteczne, czyli system odnotowujący wypisanie recepty przez lekarza, jej zrealizowanie i powrót pacjenta po kolejną receptę w określonym czasie. Tą drogą, analizując zużycie leku, można ocenić jaki podczas terapii był uzyskany tzw. czas pokrycia lekiem.

Okazuje się, że w chorobach przewlekłych, w niektórych przypadkach nawet 50 proc. pacjentów przerywa leczenie w połowie terapii. I to nawet w takich schorzeniach, w których wydawałoby się, że odstawienie leku daje skutek zauważalny przez samego pacjenta, na przykład w astmie. Pacjent nie przyjmujący leku działającego na oskrzela zacznie się dusić. Okazuje się, że dla pacjenta nie jest to dostateczny argument, żeby się systematycznie leczyć.

W tym kontekście warto przypomnieć, że wśród powodów utraty przeszczepu narządu, na przykład nerki, brak systematycznej terapii mieści się w pierwszej trójce. Pacjenci, gdy spotka ich ten szczęśliwy fakt, że otrzymali nerkę, nie pomagają temu szczęściu i nie stosują się do zaleceń lekarskich.

Jest rzeczą niezwykle istotną, aby lekarze dostrzegali problem jakim jest wypełnianie zaleceń lekarskich przez pacjenta, szczególnie w chorobach przewlekłych. Proste pytanie do chorego „czy pan/pani bierze leki” jest pytaniem pozbawionym sensu. Bo ci, którzy leków nie biorą, nie biorą ich, gdyż najczęściej o tym nie pamiętają. Jeśli pacjent nie przyjął leku, bo o tym zapomniał, to nie pamięta, że tego nie zrobił. Jest nawet przekonany, że to zrobił.

 *Wypowiedź zanotowana podczas XI Forum Rynku Zdrowia (Warszawa 22-23 października 2015 r.), sesja "Diabetologia - profilaktyka, edukacja, terapia". Wypowiedź nieautoryzowana.

Podobał się artykuł? Podziel się!